Árbók Háskóla Íslands - 02.01.1931, Page 158
158
Papyrus-uppskera. (Úr Sk.-Pet.: Hvorledes blev N. T. til).
siskafla, sem margir telja frá 2. öld. Hann mun þá vera allra
elzta brot af ritningar-handriti, sem til er.
Auk þessara papyra af köflum úr ritningunni, eru til brot
af ritum, sem ekki komust í ritsafniö. I Oxyrhynchos hefir t.
d. fundizt brot af safni af Jesú-orðum, sem ekki eru í Nýja-
testamentinu, sömuleiðis brot úr apokrýfum bókum. Þessir
papyrar eru alltaf að finnast og ómögulegt er ekki, að þarna
finnist þegar minnst varir eitthvert stórmerkilegt handrit,
sem varpað geti nýju ljósi á textasöguna eða einbverja þætti
hennar.1)
Papyrusgerðin.
Menn liafa nú rannsakað mjög vandlega, hvernig papyrus
var búinn til, en fram til síðari ára var það ókunnugt. Og þótt
einkennilegt sé, er ekki til nein ljós frásögn um það eða mynd-
ir af þessu algenga starfi.
Papyrusjurtin er nokkurskonar reyrtegund, sem vex í ár-
ósum og á öðrum mjög blautum stöðum. Hún getur orðið
allstór, allt að 15—16 fet á hæð og líkist þá pálma, því að
leggurinn er beinn og ber, en efst er þéttur skúfur. Leggirn-
ir eru þrístrendir og verða digrir eins og mannshandleggur.
Papyrus óx mjög vel í Nílárósum, en jurtin barst svo víða
um lönd.
Þegar búa átli til papyrus, var leggurinn skorinn i búta,
um það bil eitt fet á lengd og börkurinn eða yzta hýðið tekið
af. Þvi næst var mergurinn ristur í lengjur, eða, að þvi er
sumir balda, rakinn sundur eftir lögum. Fengust á þennan
hátt þunnar flöigur, sem papyrus var búinn lil úr. Þessum
þynnum var raðað hverri við annarar hlið þar lil komin var
sú breidd, sem óskað var eftir. Þá voru aðrar þynnur breidd-
ar ofan á þær, þversum. Milli laganna var sett lím eða aðeins
vatn, og var sagt að vatn úr Níl væri sérstaklega lientugt til
þess. Þetta vatn hefir svo uppleyst kvoðu í papyrus-þynnun-
um, og orðið að lími. Þegar þessu var lokið var blaðið sett
1) Eftir að þetta er ritað kemur fregn um merkilegan papyrusfund. Er
síðar skotið inn kafla um hann, bls. 160.