Árbók Háskóla Íslands - 02.01.1931, Page 178
178
gory-kerfið er að verða og er orðið algerlega ófúllnægjandi.
Til þess að bæta úr þessu liefir Gregory samið endurbætur á
þessu kerfi, endurbætur, sem eiga að gera það fært um að
taka móti eins miklum fjölda handrita eiþs og þarf, en þó
þannig, að ekki er vikið frá fornri liefð nema sem allra
minnst, og sízt í þeim efnum, sem alkunnust erú, svo sem
táknanir allra frægustu liandrita. Hefir Gregory náð sam-
komulagi við b. u. b. alla málsmetandi teyta-vísindamenn
lieimsins nm þetta endnrbætta kerfi, og má því vænta, að
það nái fullkomnum sigri. Endurbætta kerfið er þannig:
1. Papyrus-liandrit skal tákna með P af fornri gerð, p,
og síðan töluröð.
2. Stórstafa-liandritin skal tákna eins og áður með bók-
stöfum latneska og gríska stafrofsins, en hebreska stafrof-
inu er sleppt, nema N' vegna Sínaihandritsins, sem liefir frá
upphafi verið merkt þessum bókstaf (Alef, fyrsta stafnum í
hebreska stafrofinju). Að undanteknum fáeinum allra kunn-
ustu handritunum, sem liafa tvö eða fleiri verið merkt sama
bókstaf, svo sem D og D;, eða Dpauf skal aldrei nota
neinn bókstaf til þess að tákna nema eitt handrit. Fylking-
arnar, sem hafa safnazt utan um einstaka stafi eins og t. d.
0, skal leysa upj). Með þessu fást bókstafatákn handa 45
handritum. Þar á eftir skal svo tákna stórstafa-handrit með
tölustöfum með feitu letri og hafa 0 á undan. Byrjar sú
töluröð á 046 þvi að fyrstu 45 handritin skal merkja tölura
á sama hátt og liin, ef menn óska og jafnhliða liinu.
3. Smástafa-handrjt skal tákna eins og áður með venjuleg-
um tölustöfum. Flokkunum er slengt saman, svo að ekkert
handrit fær nema eitt númer, hve mörg rit, sem í þvi eru.
Eru þau handrit, þar sem guðspjöllin eru ineð, látin halda
þvi númeri áfram, en hin koma svo á eftir eða fylla upp í
skörð þau, sem eru á hinni röðinni.
Þessi aðferð er að vísu ekki eins stranglega hugsunarrétt
eins og regla v. Sodens, en liún er algerlega sniðin eftir raun-
liæfum þörfum og kröfum. Hún gefur einfalda aðferð til þess
að tákna öll liandrit Nýja-testamentisins án þess að þver-
brjóta fornar venjur eða gera eldri bókmenntir úreltar um
fram þarfir.
Og í raun og veru er skrásetning liandrita og táknun ekk-
ert annað en nokkurskonar skammstöfun, sem ekki er liægt
að krefjast annars af en þess, að hún geti ekki valdið rugl-
ingi, en getur aldrei verið ætluð lil neinnar verulegrar fræðslu