Árbók Háskóla Íslands - 02.01.1931, Side 182
STÓRSTAFAHANDRIT
Inngangur.
Stórstafahandrit af Nýja-testamentinu, eða einhverjum rit-
um þess eða pörtum af ritum, eru nú talin 168—171, eftir
smávægilegum mismun á talningaraðferð. Kenyon telur 168,
í samræmi við Gregory, Jacquier telur 169, Dohsehúíz
170. Langmestur hluti þesara handrita er aðeins lítil hrot.
Þau stórstafahandrit, sem liafa verulegan hluta Nýja-testa-
mentisins, eru innan við 60. Eitt aðeins, N, hefir allt Nýja-
testamentið. Fjögur önnur hafa með vissu liaft allí Nýja-testa-
mentið, og eru enn sæmilega heil, þó ekki alveg. Það eru
handr. A B G W. Guðspjöllin eru alveg heil í 9 þessara handr.;
N B K M S U W Q 0141. Post. er heil í 7; NAB P2 049, 056,
0142. Alm. hréfin eru heil í 9: N' A B I(2 L2 P2 049, 056, 0142.
Pálshréf eru heil í 7: N A D2 Ga P2 056, 0142. Og loks er Op-
inh. lieil í fjórum: Mt A P2 046. Má af þessu sjá, að handritin
C og W, sem hafa mikinn part Nýja-testamentisins, liafa ekk-
ert af ritunum alveg lieil. I upptalningunni eru ritin tal-
in heil, þó að örlitið vanti, eitt eða liálft vers á stöku
stað.
Mjög fá af handritum bera það með sér, hve gömul þau
eru, og er þvi talsverð óvissa um þau flest. Yerður að ráða
aldur þeirra flestra með fornritaþekking einni, og þá getur
jafnan einhverju skeikað. En til yfirlits má til færa hér orð
Kenyons um þetta: Tvö stór liandrit, Codex Sinaiticus og
Codex Vaticanus, má með talsverðri vissu telja frá 4. öld.
Hefir annað þeirra allt Nýja-testamentið að geyma en hitt
nálega allt. Auk þeirra má telja um 6 handritahrot frá 4. öld.
Codex Alexandrinus og Codex Epliraimi, sem bæði eru hand-
rit af allri Biblíunni, ])ótt mikið vanti nú í siðarnefnda hand-
ritið, svo og Freer guðspjöllin (W), munu vera frá 5. öld, og
auk þess um 22 handritabrot. Frá 6. öldinni má telja um 35
handrit, flest aðeins hrot, 25 handrit frá 7. öld, 20 frá 8. öld,
43 l'rá 9. öld og 12 frá 10. öld. Þó að þessar tölur sé livorki