Árbók Háskóla Íslands - 02.01.1931, Blaðsíða 208
208
í því eru öll rit N.-t. nema Opinb. Þetta handrit er talsvert
skylt handritunum 209, 118 og 131.
lr (vSod. Av20). Litla r-ið á eftir 1 þýðir auðvitað revelatio,
Opinb., og merkir, að þetta handrit er eftir eldri skrám Apoc.
1. Þetta var eina handritið, sem Erasmus liafði fyrir sér í út-
gáfu Opinb., og þar sem í það vantaði nokkur vers í niður-
laginu, þá gerði Erasmus sér iiægt um liönd og þýddi þau á
grísku úr latínu. Orðin, eins og þau standa í útgáfu Erasmus-
ar, eru því elcki til í neinu handriti, lieldur eru þau, eins og'
þau liljóða þar, eftir Erasmus. En svo þrálát getur þröngsýn-
in stundum verið, að það kostaði alda baráttu, að fá þessi orð
út úr þeim texta, sem guðhræddir menn álitu sér óhætt að
lesa. Handritið er annars sagt fremur gott.
2. (v.Sod. e 1214). Þetta guðspjallahandrit er með þeim
yngstu og ómerkilegustu, frá 15. öld. En af því að það var
gott að lesa það, og mikið lá á, var það lagt til grundvallar
við útgáfuna.
2aP (v.Sod. 253). Þetta handrit var mest notað af Eras-
musi við útgáfu Pálsbréfa og Postulasögunnar. Það þykir
ekki að neinu leyti merkilegt nema þessu.
Ferrar handritin.
Merkileg ætt, eða hópur handrita, hefir verið leidd í ljós
af manni þeim, sem ættin er kennd við, prófessor W. H.
Ferrar, í Dublin (d. 1871). Hann sýndi með glöggum saman-
burði fram á, að handritin 13, 69, 124 og 346 væri svo ná-
skyld, að þau hlyti að vera komin öll frá sama liandritinu,
sem hann taldi hafa verið gott stórstafa-handrit. Þrjú af
þeim, 13, 124 og 346 eru frá 12. öld, skrifuð í Calabríu á Suð-
ur-ítalíu. En 69 mun vera frá 15. öld. Síðan liafa fleiri og
fleiri handrit bæzt í þennan hóp, 348, (þó talið vafasamt), 543,
556, 713, 788, 826, 828, og má búast við fleirum.
Handritahópur þessi er i aðalatriðunum fylgjandi þeirri
mynd textans, sem lélegust þykir. En í ýmsum atriðum skera
þau sig úr, og fylgja þá báðum hinum megin stefnum text-
ans á víxl. Og auk alls þessa hafa þau ýms sérkenni. Þau hafa
söguna um liórseku konuna, (Jóh. 7,53—8, 11) í Lúkasarguö-
spjalli á eftir 21,38. Lúk. 22,43n (blóðsvitinn) er fært á eftir
Matt. 26,39. I 13 er sagt í eftirmála, að Matteus bafi skrifað
guðspjall sitt á liebresku, Markús sitt guðspjall á latínu,
('qcoiicuotí), og' Lúkas sitt guðspjall á grísku. — Sýnt hefir ver-
ið frarn á skyldleika þessara handrita við sýrlenzkan texta, og