Árbók Háskóla Íslands - 02.01.1931, Síða 212
212
lega ársins, septemberbyrjun. Þá tók við Lúkasarguðspjall, á
sunnudögum og laugardögum, til lönguföstu. En um föstu
var lesið Markúsarguðspjall, sunnudaga og laugardaga, fram
að kyrru viku. Þá viku voru valdir alveg sérstakir guðspjalls-
kaflar og þeir mjög margir, því að mikið var þá sungið. —
Vikudagana, þegar Matt. og Lúk. voru lesnir um lielgar, var
lesið úi' þessum sömu guðspjöllum tólf til þrettán fyrstu vik-
urnar, en síðan, með báðum lesið úr Markúsarguðspjalli.
Mun það liafa verið gert til þess, að Markúsarguðspj all kæm-
ist einnig að á vikudögunum. En um föstuna, þegar það var
Jesið um belgar, var lesið úr Gamla-testamentinu á vikudög-
unum. Svo að allt er þetta með ráði gert. Með þessum þrem
guðspjöllum voru lesin bréfin, bæði almennu bréfin og Páls-
bréf, en Opinb. er hvergi í guðsþjónustubókum grísku kirkj-
unnar.1)
Þó að þannig sé lesið úr bverju guðspjalli áframhaldandi
um talsvert langan tíma, má ekki draga af því þá álvktun, að
lesið liafi verið áfram (lectio continua, eins og það liefir
stundum verið kallað), þannig að byrjað sé á upphafi og
lialdið svo áfram, beldur eru valdir kaflar fyrir livern helgi-
dag og allri röð raskað.
Ekki vita menn gerla, live gamlar þessar textaraðir eru,
en margir lialda, að t. d. sunnudagaröðin muni vera æfaforn,
sennilega frá 2. öld.
Þetta er allt í lireyfanlega árinu, aðal kirkjuárinu, með
kirkjulegu bátíðirnar.
En svo kemur óhreyfanlega kirkjuárið. Leskaflar þess eru
miklu dreifðari og hafa vafalaust komið smátt og smátt,
eftir þvi sem menn fundu nýja og nýja dýrlinga, sem dagarnir
voru lielgaðir. Er talið sennilegt, að þegar flestir dagarnir
liöfðu fengið sína dýrlinga og leskafla, þá hafi verið gerð
gangskör að því, að fylla röðina alveg. Sunnudagar og laug-
ardagar bafa þó enga sérstaka leskafla á þessu kirkjuári,
heldur eru notaðir leskaflarnir frá hreyfanlega kirkjuárinu.
Af öllu þessu má það nú vera ljóst, að það er ekki lítill
partur Nýja-testamentisins, sem er til einhversstaðar í lesbók-
um þessum. En sakir þess, bve dreift efnið er, verður töluvert
óhægra um allan samánburð nema fyrir þá, sem eru sér-
staklega vel heima í þessum fræðum og kunna til fullnustu
að nota skrár þær, sem gerðar eru um þessa leskafla. Má
1) Sbr. bls. 91.