Árbók Háskóla Íslands - 02.01.1931, Síða 214
ÞÝÐINGAR. ALMENNT
Eins og geta má nærri, eru handritin grísku, liandritin á
frummálinu, langbeztu heimildir vorar um texta Nýja-testa-
mentisins. En auk þeirra er svo til afarmikill fjöldi þýð-
inga á ýmis tungumál, latínu, sýrlenzku, ýmsar egipskar
mállýzkur, svo sem bohairisku, saliidisku, o. s. frv., gotn-
esku og' fleiri mál. Þó aS þessar þýðingar jafnist ekki á við
frumtextann, eru þær þó svo mikil stoð við textarannsókn-
irnar, að engin leið er að ganga fram hjá þeim. Má nefna
tvennt, sem þessar þýðingar geta gefið ómetanlegar skýring-
ar á. Annað er að staðsetja ákveðinn texta og hitt er að á-
kveða aldur lians.
I stað þess að oft er all-erfitt að segja um það með vissu,
livar einhver ákveðinn lexti iiefir sérstaklega verið notað-
ui", er þessu ekki til að dreifa um þýðingarnar. Staðsetning
gríska textans verður að finna með mjög erfiðum rannsókn-
um og samanburði við rit kirkjufeðra, eins og síðar verður
að vikið. En þýðingarnar segja til sín sjálfar, að talsvert
iniklu leyti. Sýrlenzk þýðing hlýtur að eiga lieima þar, sem
sýrlenzk tunga var notuð, egipsk þýðing i Egiptalandi o. s.
frv. Þetta er auðvitað ekki alltaf nákvæmt, þegar þýðingin
er gerð á mál, sem var mjög útbreitt, eins og l. d. latína, en
þó má komast nokkuð nærri því með því að álykta út frá
þörfinni, i sambandi við rit feðranna. Verður vikið að því
nánar hér á eftir. Má nærri geta, að þessar fregnir frá þýð-
ingunum geta komið í góðar þarfir, ýmist þar, sem ekkert er
að öðrum kosti liægt að vita, eða þá, og sérstaklega, þar sem
þær koma til staðfestingar því, sem ráðið er af öðrum líkum.
Það er t. d. ekki ómerkilegt, að sjá, að latnesku þýðingarnar
fornu styðja þá skoðun, að sú mynd textans, sem kemur t. d.
fram í D, sé meðal annars texti vesturkirkjunnar. Það er og
mjög merkilegt, að atliuga egipsku þýðingarnar að þessu
leyti. Yfirleitt værum vér talsvert ver á vegi staddir 11111 alla
fornsögu textans, ef ekki nyti við liinna fornu þýðinga.