Árbók Háskóla Íslands - 02.01.1931, Qupperneq 293

293
Svo hófust vísindin. Og þeirra var ekki annarsstaðar fjTr
að vænta en í menntasetrinu Alexandríu. Þar fóru menn að
athuga textann. Hann hafði geymst þar betur en annarsstað-
ar, en þessir menntuðu menn gátu ekki annað en séð gallana
á málfari og ýmsu. Þetta lagfærðu þeir með mestu gætni, og
fengu textann fegurri, án þess að liagga efni. Þetta er fágaði
textinn (der polierte Text, the Polished Text). Þó telur Gre-
gory þetta ef til vill rétitara nefnt lesliætti en texta, þvi að
naumast sé um beina endurskoðun að ræða. Þetta er Alex-
andríu texti W. og Horts.
Loks segir svo Gregory söguna af því, þegar hann keniur
(i anda) lil biskups í Antíokkíu árið 230, og er liann að brjóta
heilann um þessa mörgu lesliætti, sem komnir sé inn í hinn
heilaga texta. Prestur einn frá nágrenni Aleppó hafði komið
til þess að leita ráða í þessu vandamáli o. s. frv. Til þess að
gera langa sögu stutta, þá varð þetta til þess að ráðist var í
fullkomna endurskoðun á textanum, þar sem reynt var eftir
mætti að ná öllu úr öllum handritunum og gera textann auð-
veldan og' aðgengilegan. Síðan var, sennilega í byrjun 4. ald-
ar, framkvæmd önnur endurskoðun, eða réttara sagt, endur-
skoðuninni var lokið, þannig, að reglum þeim, sem endur-
skoðendurnir beittu, en tókst ekki að framkvæma til fulls,
var nú beitt út í æsar, og við það verður svo til sá texti, sem
Westcott og Hort kölluðu sýrlenzka textann. Þetta verður svo
algengi kirkjutextinn.
Gregory er þeirrar skoðunar, að brevtingarnar stafi í megin
atriðum af viljandi starfi afritara. Óviljavillurnar sé tiltölu-
lega fáar og meinlausar. Þess vegna helzt textinn að mestu
leyti óbreyttur, þegar ekki er verið að breyta honum viljandi.
Sir Frederic G. Kenyon.
Ef gera skal grein fjTÍr þeirri skoðun á texta-vandamálinu,
sem nú mun algengust, og þeirri skoðun, sem virðist að öllu
athuguðu ná bezt til allra staðreyndanna, er naumast hægt
að gera það betur með öðru en því, að skýra frá skoðun Sir
Frederic G. Kenyons, fyrv. forstjóra Britisli Museum. I
aðaldráttum er það kerfi þeirra Westcotts og Horts, en fyllt
út og lagfært í liendi eftir því sem aukin þekking hefir gefið
tilefni til.
Ivenyon sleppir þeim nöfnum á textanum, sem fela í sér
skoðun á því, hvar eða livernig þeir sé upprunnir, en notar i
þess stað fjóra fjTstu stafina í gríska stafrófinu. a, f), y, ð,