Dýraverndarinn - 01.12.1965, Síða 13

Gragces.
verði íelld úr gildi, eins og lagt er til í frumvarp-
inu.
2. Að inn í 2. rnálsgr. 11. gr. verði bætt: .. . enda
verði ekki komið í veg fyrir tjón með öðru móti.
Onnur málsgrein orðist þá þannig:
Þar sem grágæsir valda miklurn og almennum
spjöllum á nytjagróðri, getur ráðneytið, að fengnum
tillögum fuglafriðunarnefndar, veitt hreppstjórum
fyrir hönd veiðiréttarhafa í umdæmum sínum und-
anþágu frá friðunarákvæðum laga þessara, að því er
veiði grágæsa varðar, enda verði ekki komið í veg
fyrir tjón með öðru móti. Þá skal taka grágæsar-
eggja heimil, þrátt fyrir ákvæði 8. gr., án jress að
sækja þurfi um leyfi til eggjatökunnar.
Greinargerð:
Rök íyrir jressari niðurfellingu hafa verið mjög
rækilega sett fram af formanni fuglafriðunarnefnd-
ar. Um fram það, sem hann gerir að meginatriðum,
árangursleysið og kostnaðinn, leyfir stjórn S. D. í.
sér að benda á þá staðreynd, að umferð með skot-
vopn á víðavangi á Jreim tíma, sem fuglar njóta al-
friðunar, verður til Jtess að stórauka deyðingu fugla
yfrileitt. Fugladráp aðvífandi skotmanna á friðun-
artíma fugla hefur farið vaxandi með ári hverju, og
yrðu ákvæði umræddra laga til að auka Jrað enn
frekar. Vörzlumenn veiðiáa og veiðivatna telja fugla-
drápið orðið svo gegndarlaust, að á sumum lands-
svæðum hafi algengum fuglum stórfækkað, Jreir að
líkindum teknir að flýja Jressi svæði. Kveður svo
rammt að Jressum ágangi skotmanna úr ýmsum átt-
um, að til orða hefur kornið, að umráðamenn eða
vörzlumenn ákveðinna landssvæða fái lieimild til að
leita í farartækjum og farangri þeirra, sem ferðast
vilja um Jressi svæði.
Út af ráðstöfunum til þess að liefta tjón af völd-
um grágæsa, leyfir stjórn S. D. í. sér fyrst og fremst
að benda á, að dr. Janet Kear lagði í ritgerðum sín-
um um íslenzku grágæsirnar höfuðáherzlu á ýmsar
varnarráðstafanir aðrar en þær að deyða gæsir með
skoturn eða sntala Jreim í sárum, þegar J>ær eiga sér
enga leið til undankomu. Þá benti hún einnig á og
færði að J>ví sterk rök, að ekki væri unnt að stór-
fækka — hvað J>á eyða, gæsum með skoturn frekar
en öðrum íuglategundum, t. d. svartbak. Hver sá,
sem setti fram J>á skoðun, að slíkt mætti takast, skorti
raunhæfa J>ekkingu í þessum efnum.
Stjórn S. D. 1. vill ennfremur vekja athygli á J>ví,
að einnig ferðir manna með skotvopn úti á víða-
vangi til eyðingar svartbak hljóta að hafa í för með
sér dráp annarra fuglategunda.
Þegar J>etta er skrifað, eru ekki fengin úrslit í
þessum málum, en öll líkindi benda til }>ess, að brátt
sjáist vopnað lið leggja leiðir sínar um byggðir lands-
ins — og í fótspor }>ess feta alls konar lausingjar með
skotvopn í höndum — og }>egar vorar fari lieilt
lausingjastóð um engjar, mela og heiðar og fram með
ám og vötnum, sískjótandi liverja þá fleyga lífveru,
sem drápgirni þeirra kynni að blása }>eim í brjóst
að svipta lífi! í sumar verði svo reknar }>úsundir
ófleygra gæsa í kvíar, eigandi sér enga von undan-
komu, og síðan verði J>ær drepnar með bareflum,
snúnar úr liálsliðnum, vængbrotnar og á ýnrsan hátt
hart og ómannúðlega leiknar, ef að vanda lætur, þar
sem menn ganga í hópum að drápi, og rná minna á
hvaladrápsæðið fyrir nokkrum árurn á ýmsum stöð-
um á landinu. Ja, J>vílík menning, J>vílík úrræði til
bjargar landbúnaði og eggverum! Mikið mega nátt-
úrufrœðingar vera stoltir af öðrum eins framförum
til varnar bjargræðisvegum hinnar ættstóru og stór-
látu menningarj>jóðar, íslendinga!
Aldraður Vestmannaeyingur með tvo góðvini sína.
DÝRAVERNDARINN
79