Stúdentablaðið - 01.03.2008, Blaðsíða 18

AMKRTCA. FUCK VF.AH!
„New York - Cartceled”. Þjónustuskermurinn á
Keflavíkurflugvelli tilkynnti sex ferðaglöðum
laganemum þessi dapurlegu tíðindi og umsvifalaust
var hafist handa við að hóta starfsmönnum
lcelandair lögsóknum og því rœkilega komið til skila
að hér vœru laganemar á ferð og lögin vceru nú ekkert
lamb að leika sér við. Fyrir áramót sátu ferðalangar
ótal spennandi fyrirlestra er fjölluðu að mestu leyti
um hvað eigi til bragðs að taka - taki bjarndýr upp á
því að bíta handlegginn afl3 ára stúlku eða hvernig
eigi að bregðast við þeim einkennilegu aðstœðum
að þjónn fœri viðskiptavini eitur í stað natróns.
Þeir voru því ekki lengi að hefja hið stórmerkilega
rit Skaðabótarétt til lofts og bregða sér í hlutverk
erfiða laganemans, en ykkar einlcegur stingur hér
með upp á að hlutverk þetta verði héðan afauðkennt
sem lagaeðlan. Starfsmenn Icelandair sáu þó við
laganemunum (þetta skipti og veifuðu sigri hrósandi
plaggi þarsem skilmerkilega kom fram að lcelandair
vceri undanskilið ábyrgð á veðurfari íslands.
Daginn eftir, laugardaginn 26. janúar, voru hinir
sex blóðheitu laganemar ferjaðir til borgarinnar
sem aldrei sefur (og það er satt - hún sofnar aldrei,
það var athugað sérstaklega) og daginn eftir var
haldið í dvergflugvél til Columbus, Ohio. Stórborgin
Columbus er höfuðborg Ohio-fylkis og er nefnd eftir
einhverjum fornum landkönnuði sem ferðalangar
könnuðust að vísu ekkert við. Frá Columbus var haldið
til háskólabæjarins Ada og slegið upp bækistöðvum í
heimahúsum geðþekkra bandarískra laganema.
Það var merkileg og yndisleg tilfinning að aka eftir
þjóðveginum meðfram kornökrum, timburhúsum og
heyvinnuvélum beinustu leið inn í hjarta Ameríku.
Tilfinningaþrungin bjarmalandsför íslenskra
laganema að heimili þeirra huguðu og landi hinna
frjálsu gekk eins og í hugljúfri sögu. En hvar var
draumurinn? Ó ó eilífðin...
í Ada spruttu upp umræður af ýmsum toga við hina
nýju bandarísku vini og félaga. Ekki leið á löngu þar
til menn hófu að skella saman Bud light-flöskum,
snúa derhúfunum aftur, halda hver um axlir annars
ogþegar Barack Obamabirtist á sjónvarpsskerminum
heyrðist kallað hvellri röddu:
„He’s not black enough!"
Þaðan var fylkt liði á bæjarknæpuna The Reagle Beagle
og tengslin milli þessara gömlu vinaþjóða styrkt
ennfrekar og bætt. Bandaríkjamennirnir reyndust
hinir mestu öðlingar og húmoristar og fljótlega tók
að hitna í kolunum. Einn íslenskur laganemi tók
góðfúslega og óumbeðinn við þvi hlutverki að kynna
íslenska drykkjusiði fyrir The American Heart-land.
Hann lifði sig fallega inn í hlutverkið - söng, hrópaði
og kútveltist um gólf og veggi - og ferðafélagar hans
útskýrðu fyrir heimamönnum að þeir þyrftu ekki
að óttast, þetta væri einungis leikþátturinn íslensk
tjaldútilega. Það tókst þó með naumindum að
stöðva hann þegar hann ætlaði sér úr buxunum um
níuleytið.
Enn glumdi í Bud light-flöskunum og sunginn var
lagstúfurinn þekkti:
“America, fuck yeah!”
Morguninn eftir var haldið í mjög áhugaverðan tíma
með bandarísku laganemunum hjá hinum hressa og
áhugaverða kennara professor Hill. Sá Islendingur
er mesta tilburði hafði haft uppi í landkynningu
sinni kvöldið áður þurfti að taka sér gubb-pásu frá
tímanum (slíka pásu höfðu heimamenn ekki komist
í kynni við áður en þeim var tjáð að slíkt væri alsiða
í lagafyrirlestrum á íslandi). Um kvöldið var helsta
afþreyingarmiðstöð bæjarins heimsótt en það er
keiluhöll í útjaðri bæjarins. Þar voru allir úr skólanum
samankomnir til að fleygja plastboltum í tré, risastór
bjórkanna kostaði þrjá dali og Free Bird með Lynard
Skynard var leikið hástöfum í kerfinu. Fátt jafnast á
við að taka gúlsopa af Bud-Light, þeyta kúlunni eftir
fagurbónaðri brautinni, fylgjast með henni dansa
smekklega frá vinstri til hægri og skella loks á timbur-
fígúrunum í fjarska - líta þá upp, snúa sér á hæl og
mæla hátt og snjallt:
“Fuck this shit!”
Þetta var dásamlega amerísk upplifun og frá
keiluhöllinni var þrammað á kareókí-kvöld á bar
einum í nágrenninu þar sem amerískir ung-kúrekar
svolgruðu í sig Bud og tóku velþekkta kántríslagara á
borð við Save a horse, ride a cowboy en íslendingarnir
héldu sig við örugga lýðsælu á borð við Girls just want
to have fun.
Þriðji dagurinn í Ada, Ohio var tekinn snemma og
haldið út á The Shooting Range. Ekki leið á löngu þar
til skothvellir heyrðust bergmála í fjallasölunum og
ekki var laust við að nokkur óhugur gripi um sig meðal
hinna saklausu lagaengla úr norðri. Á enginu voru
fyrir herþjálfaðir menn klæddir einkennisbúningum
veiðimannsins; þeir báru derhúfur og skörtuðu
köflóttum jökkum og höfðu meðferðis þetta líka
álitlega safn skotvopna og skotfæra. Þeir hófu loks
skothríð á timburhéra sem komið hafði verið fyrir
nokkuð í burtu, þeyttu appelsínum til lofts og klufu
þær fyrir miðju með hnitmiðuðum skotum.
Furðu lostinn fékk laganeminn Ketill í hendurnar
Glock .45 skammbyssu og ekki leið á löngu þar til hann
hóf að dúndra á trjástofn í nágrenninu. Hermennirnir
lögðu mikla áherslu á að halda báðum höndum um
byssuskeftið og minntu einn saklausan laganema
réttilega á að taka þumalfingurinn frá byssuhlaupinu
er hann hugðist sýna timburhéranum i tvo heimana.
Ketill tók á hinn bóginn allur að hressast með
morðtólið í höndunum og fretaði nokkuð harkalega á
skotmörkin í fjarska. Skyndilega sleppti hann annarri
höndinni af skeftinu, snéri morðtólinu lárrétt, glotti
við tönn og skaut ákaft gangsta style á vesalings
timburhérann sem vissi ekki hvaðan á hann stóð
veðrið. Hermennirnir tóku að ókyrrast nokkuð við
þessa tilburði Ketils, sem var ákaflega morðingjalega
klæddur í tilefni dagsins, og tjáðu íslendingunum
að það fyrsta sem áréttað væri við alla nemendur í
meðhöndlun skotvopna væri að brúka þau aldrei með
þessum hætti.
KALASHNIKOV
Þetta var fallegur dagur úti í náttúrunni og návistin
við morðvopnin vandist furðulega vel. Það var létt
yfir mannskapnum - menn gáfu five ótt og títt, sögðu
shit og snéru derhúfunum og dúndruðu þess á milli
út í eilífðina af hinum ýmsu skamm- og haglabyssum.
Einn leiðsögumanna vék frá hópnum stundarkorn og
snéri aftur með kunnuglegt fyrirbrigði á öxlinni. Þetta
var AK47-riffill en þetta merkilega vopn er talið hafa
sent yfir hálfan milljarð manna yfir á næsta tíðnisvið.
Morðtól þetta er slegið slíkum galdri að orð fá því vart
lýst - dálítið eins og að fá að halda á basúku sem er
jafnframt í laginu eins og ungabarn.
Tals verðum tima var eytt í að skjóta af þessu sögufræga
tryllitóli og ótal myndir teknar af íslenska hópnum
í fylgd með rifflinum. Skúli nokkur Sigurðsson þótti
sóma sér hvað best með vopnið enda hefur hann
sannfærandi útlit írsks hryðjuverkamanns og hefur
setið fyrir á bókarkápu sem slíkur.
Þá fór nokkur tími í að kynnast réttarkerfi Ohio-
fylkis, skeggrætt við hina ýmsu dómara og þinghúsið
í Columbus heimsótt en í kaffiteríunni þar á bæ eru
menn litlir eftirbátar félaga sinna á þjóðvegabúllunni
Steak’n’Shake á sviði hamborgarasteikingar. Eflaust
mun síðar meir birtast hér í blaðinu fræðileg úttekt
á réttarkerfi Ohio og Bandaríkjanna í heild en það er
töluvert frábrugðið því sem við eigum að venjast hér á
frostskaganum okkar í norðri.
Föruneytið kvaddi þessa vestrænu vini sína með
virktum og hét þeim konunglegri meðferð er þeir
sækja ísland heim næsta haust. Aftur var snúið til
borgar borganna, New York, og útrás fengin fyrir
neysluæði og sælunni sem fylgir því að vafra um stræti
stórborgarinnar sem aldrei sefur.
“America, fuck yeah!”
f.h. Ohio-hóps lagadeildar Háskóla íslands. ■
001. Sótflippaðir laganemar undiryfirborði jarðar.
i < 1 IÉ|j| 1 1 J