Heimir : söngmálablað - 01.06.1936, Blaðsíða 6

3(i
Jónas Tómasson
ánnar kór á heima. Þannig mætast tveir eða fleiri kórar
og dvelja saman kvöldstund eða lieilan sólskinsdag, eins
og átti sér stað í Vaglaskógi í fyrrasumar, þar sem karlakór
K. F. U. M. og Geysir dvöldu og sungu daglangt nokkur-
um hundruðum manna til mikillar ánægju. Við slík mót
er æskilegt að kórarnir kunni sameiginlega ekki aðeins
2—3 lög, heldur 20—30 lög. Og þau lög verða að vera
með sömu raddsetningu. Ekki er heldur gott, að kórarn-
ir syngi sína vísuna Iiver. En þegar hver söngstjóri hokrar
í sínu liorni með val söngva og vísna, verður útkoman
þessi: Geysir á Akureyri syngur Glad sásom fuglen. Isfirð-
ingar taka undir og syngja sama lag með þýðingu eftir
G. Geirdal. Bragi á Seyðisfirði syngur Lofgjörð ef'tir
Beethoven með þýðingu eftir Þorstein Gislason. ísfirð-
ingar raula með texta eftir Guðm. Guðmundsson. Beyk-
víkingar syngja Ett hondbröllop eftir Aug. Söderman með
sænskum lexla og sænskri raddsetriingu. Isfirðingar slást
í hópinn og syngja sama lag með þýskri raddsetningu
og íslenzkum texta eftir Guðm. Guðmundsson o. s. frv.
Að lokum þetta:
Allt fram að þessu lieí'ir fjöldi manna i nágrannalönd-
um okkar litið á okkur sem menntunarlausa og listum
sneidda þjóð. Nú á síðustu árum hafa íslenzkar söng-
sveitir lieimsótt þessa nágranna og sungið þann sannleika
í eyru þeirra, er heyra vildu, að hér eru ágætir raddmenn,
sem virðast skilja vel hlutverlc sitt. Og hér eru söngstjór-
ar, sem hafa hæði sönggáfur, lærdóm og leikni í besta
lagi.
En hvernig er með tónskáldin islenzku og tónsmíðar
þeirra ?
Á undanförnum öldum, þegar mestutónlistarsnillingar
lieimsins sungu inn í þjóðirnar ódauðleg listaverk, sat
íslezka þjóðin í myrkri vanþekkingu og vansælu í þess-
um efnum. Á síðasta mannsaldri liefir rofað til. Nokkr-
ir nýgræðingar, lagleg og vinsæl lög, hafa vaxið upp úr
þessum vanþekkingaröræfum. Hefir þeim verið tekið með