Árbók Félags útvarpsnotenda - 01.01.1933, Blaðsíða 33

úTVARPSÁRBóK
31
ar og' tiltölulega hægfara útbreiðslu. Efast jeg ekki
um, að þessu meg'i halda fram og færa að því ýms rök.
Hinsvegar er mjer spurn: Getur útvarpið fullnægt
hinu þýðingarmikla hlutverki sínu í þágu íslenzku
þjóðarinnar á þessum grundvelli? Eru möguleikar til
þess að útvarpið komi öllum að notum, sem þess þarfn-
ast, — jafnvel þótt afnotagjaldið væri helmingi lægra.
Jeg er sannfræður um að svo yrði ekki - sízt út urn
sveitir og í smærri kaupstöðum.
Almennasta verð viðtækja (3ja lampa) mun vera
ca 140—170 krónur. Reksturskostnaður slíkra tækja
verður tæplega undir 45—60 krónur. Verða þá ár-
leg útgjöld fyrir þessi ódýrari tæki ca 75—90 krón-
ur að afnotagjaldinu meðtöldu. En þá upphæð getur
fátækur fjölskyldufaðir með mikla ómegð ekki greitt,
og neyðist til að vera án útvarpsins. Tel jeg að með
því móti verði útvarpið ekki það menningartæki. sem
þjóðin þarfnast.
III.
En hver leið er þá fær til þess, að afnotagjaldið
verði notendum ekki ofurefli og útvarpsstarfsemin
ríkissjóði ekki ein plágan í viðbót?
Minn skilningur er sá, að æskilegasta lausnin sje
sú, að landsmenn sýni þann samhug í þessu sam-
eiginlega velferðarmáli að taka á sig lögboðinn skatt.
Iiæfilegt væri að hann yrði 2—3 krónur á hvern
gjaldenda, — án tillit til þess hvort hann væri út-
varpsnotandi eða ekki. — Fyrir kostum þessa fyrir-
komulags mætti færa mörg rök, en aðeins fá skulu
nefnd að þessu sinni.
Peir eru t. d. margir, sem hafa útvarpsins not án
þess að kosta nokkuru til þess, þar sem sjerstakt