Árbók Félags útvarpsnotenda - 01.01.1933, Blaðsíða 10

8
úTVARPSARBóK
og Grierson’s. Ætli ekki fólki sem aldrei á kost á að
sjá neitt slíkt hefði þótt gaman að heyra í gegn um
útvarpið í þessum mönnum og heyra ys það og þys,
sem var utan um komu þeirra. Reykvíkingar höfðu að
minsta kosti gaman að því, og fengu þó ekki allir
þeirra sjeð mikið við þessi tækifæri. Það má segja
skemtilega frá því sem gerist við svona tækifæri,
og slíkt útvarpsefni kostar ekki peninga, en aðeins
meiri fyrirhöfn. Hjer í bænum hafa á síðustu árum
risið upp allmörg ný iðnaðarfyrirtæki, sem eru al-
menningi lítt kunn. Allmikið útvarpsefni má fá með
því að heimsækja þau með hljóðnemanum og lofa
mönnum að heyra í þeim, lýsingu á, þeim. og viðtöl við
starfsmenn þeirra. Og hinum unga íslenska iðnaði væri
þetta eigi lítill styrkur eða auglýsing. Þá mætti heim-
sækja söfnin, mjólkurbúin, fyrirmyndar bóndabæi og
jafnvel fara tvær eða þrjár fiskiferðir út í Faxaflóa.
Þarna heyrir þó fólk eitthvað sem minnir á líf og
starfsemd. Auðvitað yrði að velja til slíks starfs þul
sem hefði lag á að segja skemtilega og tilgerðarlaust
frá því sem fyrir augun ber. Þá mætti einnig varpa
út dansmúsík frá kaffihúsunum hjer í Reykjavík,
sem væri ólkt skemtilegri heldur en grammófónmús-
íkin, og meir upplífgandi. Jeg hefi hjer nefnt ör-
fá dæmi, en ftiargt fleira mætti finna til þess að
gera ríkisútvarpið fjölskrúðugra en það nú er.
Skaði er það, að tungumálakensla útvarpsins skuli
hafa verið lögð niður, því að einmitt á því fræðslu-
sviði getur útvarpið unnið mikið og gott verk, og er
vonandi að hún hefjist aftur sem fyrst — og þá með
breyttu l'yrirkomulagi.
1 sambandi við dagskrá útvarpsins mætti fara