Dvöl - 24.12.1933, Qupperneq 13

íslenzkar sagnir og kvéðlingar,
Þáttur af séra Magnúsi Einarssyni á Tjörn.
[Magnús Einarsson var fæddnr
1734 og ólsl upp í Möðrufclli í Eyja-
firði hjá foreldrum sinum unz hann
var 15 ára. Þó fór hann iil Þórarins
Jónssonar sýslumanns að Grund og
gerðisl skrifari hans. Nokkrum árum
siðar fór hann í Hólaskóla að tilhlut-
un Þórarins sýslumanns, lauk þar
námi og var síðan enn um hríð hjá
sýslumanni. Árið 1769 féklc Magnús
preslur Tjörn í Svarfaðardal og þjón-
aði þar til dauðadags, og er hann
jafnan kenndur við þann stað. Hann
lézt 1794.
Magnús var jafnan fremur fátæk-
ur, en vinsæll í embætti sinu. Er
mælt, að sóknarbörn hans hafi unn-
að lionum hugástitm og leitað ráða
hans jafnan. Ilafi hann og leyst hvers
manns vandræði eftir föngum. Magn-
úsi presti er svo lýst, að hann hafi
verið „meðalmaður á hæð og svarað
sér vel, fötur i andliti, með dökkjarpt
hár, hægur og stillilegur í framgöngu,
.glaður og' þægilegur í viðmóti, en þó
alvarlegur á svip, einarður vel og
höfðingjadjarfur, lieldur seinn til
máls, en orðheppinn mjög. Hann var
álitinn gáfumaður míkill og vel að
sér, ágætur ræðumaður og andríkúr,
einkum í kveðskap sínum. Ræður
sínar flutti hann allar blaðalaust, en
skrifaði þær þó flestar fyrst. Hann
var iðjumaður og ritaði ýmislegt,
enda var hann ágætur skrifari. Reið-
maður var hann og átli jafnan góða
liesta, en lieldur var hann hneigður
fyrir vín, einkum á ferðalögum sin-
um. Manna var hann trúlyndastur og
brá aldrei tryggð við vini sína. Það
var eitt, sein einkenndi gáfur séra
Magnúsar, að hann var forspár og
lmeigður til dulspeki, og má vera það
hafi ollað því, að sumir héldu, að
hann færi með forneskju. En þeir sem
betur vissu og voru honum hand-
gengnastir, báru fastlega móti því og
sögðu það hefði ómögulega getað sam-
rýmzt við hina miklu trú hans og inni-
legu guðrækni. En hitt kváðu þeir
síitl vera, að hann hefði vitað margt
með undarlegum hætti, bæði fram-
komið og óframkomið, sem enginn
maður hefði getað sagt honum, og
þeir sögðusl ekki þora að neita þvi,
að haiin hefði verið kraftaskáld“.
(Lbs. 758, 8vo).
Margt er enn til af skáldskap
Magnúsar prests, svo sem kunnugt er,
og hafa sumir sálmar hans verið
prentaðir. Kveðskapur lians er á víð
og dreif i handritasöfnum Lands-
bókasafnsins, en stærsl safn af því
læi er í Lbs. 758, 8vo með hendi Þor-
steins Þorkelssonar frá Syðra-Hvarfi
i Svarfaðardal, en Sigríður dóttir síra
Magnúsar var amma Þorsteins. —
Sagnir þær af Magnúsi presti og tæki-
færisvísur lians, seni hér fara á eftir,
eru flestar teknar eftir liandriti Jóna-
lans Þorlákssonar fræðimanns frá
Þórðarstöðum i Fnjóskadal, Lbs.
1432, 4to].
a. Magnús prestur og Jón læknir
Pétursson.
Magnús prestur Einarsson var
fyrst prestur að Stærra-Árskógi
(1763), síðan að Tjörn í Svarfað-
ardal. Hann var gáfumaður mik-
ill, andríkur mjög og skáld, og
Jialdinn ákvæðinn.