Dvöl - 24.12.1933, Blaðsíða 21

Dvöl - 24.12.1933, Blaðsíða 21
24. des. 1933 D V ö L 15 h. Magnús prestur og Brandur. Svo er sagt, að þá er Magnús Einarsson var stúdent og ritari hjá Þórarni sýslumanni Jónssyni á Grund í Eyjafirði, hafi þeir sýsluma'ður og hann eitt sinn verið á ferð neðan frá Akureyri og heim að Grund. Hafi þá allt i einu slegið miklum ótta að sýslu- manni og hann sagt við Magnús, að maður einn, sem Brandur heiti og heima eigi á Kotum i Norðurárdal við Slcagafjörð, hafi heitazt við sig, og muni það hrátt koma i ljós. Biður hann Magnús ásjár og að sýna, að hann væri á- kvæðinn og kraftaskáld. Magnús bað hann vera ókvíðinn og segir, að það muni vera vandalitið að sjá við öðru eins skeyti. Strax á eftir kemur sendingin og lætur óðslega. Magnús var ófreskur (skyggn). Snýr hann þegar á móti svip þessum og kvað: Pú héfir ekki a8 gera hér grand, ííuð ]>ví hjá mér stendur, en farjSu aftur og finndu Brand fyrst af lionum varst sendur. Mæll er að Brandur Iiafi dáið snögglega hina sömu nótt, og yar adlað, þá er vísa þessi og athurð- nr fréttist þangað, að hann mundi á sjálfs sín hragði fallið hafa. Sögu þessa liafa aðrir eins og hér segir: Mælt er, að Magnús Einarsson bafi á yngri áruin sínum, er liann var óvígður í Eyjafirði, verið kalur og flimtunarsamur. Háfi þá maður sá, er Brandur hét og þá átti lieima i Eyjafirði, en flutti síðan vestur að Kotum i Norðurárdal, átt í elj araglettum við hann og þótzt liafa miður. Var Brandur þessi maður skap- þungur og heiftugur og haldinn fjölkunnugur og heitaðist hann við Magnús. En nokkru siðar, þá er Magnús vaknaði um nótt og liugði að taka næturgagn sitt, var lialdið í á móti, svo liann náði því eigi, þar til hann kvað vísur þessar: Hversu sem ég ungur er ekki verð ég hissa, slepptu fjandi og fáðu mér fyrsi ég |>arf að pissa. Þú hefir ekki að gera hér grand o. s. frv. Er sagt, að Brandur hafi dáið þessa sömu nótt. i. Magnús prestur slævir draug. Þegar Magnús prestun. var i Slæ,rra-Árskógi fór einn sóknar- maður til og vakti upp draug i kirkjugarðinum þar. Vildi svo til, að fvrir því varð móðir manns- iiís, og varð liann þá óttasleginn m jög og vildi gjarnan koma henni niður aftur, en gat ekki ráðið við kerlingu. Magnús prest- ur lá vakandi inni í rúmi sínu, gat ekki sofið. Hann ldæðist, fer út og sér livað um er að vera. Hjálpar hann þá manninum til að koma draugnum niður aftur. Samt fylgdi kerliug manninum

x

Dvöl

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dvöl
https://timarit.is/publication/619

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.