Melkorka - 01.04.1951, Blaðsíða 8

Útiföt á eins og tveggja ára
börn meÖ teygjubandi i
mittinu aö aftan.
að vinda upp og straua sparikjól á tveggja
ára telpu, ef kjóllinn er tir bómullarefni
(gjarnan prýddur með útsaum eða blúndu),
en ef liann er úr einhverju silkihýjalíni með
húlfölduðum pífum, sem fljótlega trosna.
Það er auðveldara að hirða sparifötin á
mynd 5 en venjuleg jakkaföt með herra-
sniði o. s. frv. Það er ekkert vefnaðarefni til,
sem eins auðvelt er að þvo eins og bómull-
in, og þess vegna er ekkert efni heldur jafn
hentugt í barnaföt bæði yzt og innst. Ullin
getur svo verið á milli til hlýinda.
Ung móðir er kannski í fyrstu dálítið
veik fyrir því, sem er voðalega sætt og fínt
og viðkvæmt á litla barnið, en viðkvæm iöt
eru oftast ekki sæt og fín nema stutta stund.
Og þegar þvottastússið, strauingarnar og
viðgerðirnar eru komnar í sinn Iiversdags-
lega algleyming, held ég að hún hljóti alltaf
fyrst og fremst að óska eftir haldgóðum og
einföldum fötum, sem létt er að þvo og ekki
þarf alltaf að vera að gera við.
Og ef litlu börnin gætu gert grein fyrir
hvernig fötin ættu að vera myndi svarið
verða eitthvað svipað. Ég býst reyndar við
að þau hugsi ekki alvarlega unr þvottinn eða
viðgerðirnar, en þau hafa önnur sjónarmið.
Börnum líður aldrei eins vel og þegar þau
fá að striplast um, laus við öll föt, sem
hindra hreyfingar þeirra og þau líta á föt,
sem stöðugt eru að bila, sem sína verstu
óvini. Og þótt þeim Jryki lljótt garnan að
vera fín, er þeim geysilega illa við föt, sem
þau ekki mega láta eins og þau vilja í. Ég
þekki lítinn dreng, sem fékk einu sinni nýj-
ar buxur. Hann kastaði sér á hnén, skaut út
rassinum og velti sér augsýnilega til að prófa
hvort buxurnar væru nægilega rúrnar. ,,Má
ég skríða í Jressum buxum mamma?“ sagði
liann svo. Þetta voru vinnubuxur úr bláu
bónndlarefni (bómullar-viella) og honum
var sagt, að liann mætti láta í þeim eins og
hann vildi. Hann átti síðbuxur úr fóðruðu
ullarefni, sem hann notaði úti við frakka og
ef hann fór í heimsókn, en fyrsta áhugamál
lians, þegar hann kom heim, var alltaf að
losna við þær og fá „skriðbuxurnar“ sínar,
sem liann kallaði svo, þótt hann væri f'yrir
löngu hættur að skríða. Þessunt sama dreng
er mjög illa við rennilása, sem bila og kall-
ar þá vonda rennilása og hnappa, sem detta
úr, óþ;ega hnappa.
Heimasaumuð
spariföt. Stutt-
buxur, amer-
isk blússa, —
Kragalaus
jakki, buxurn-
ar Ijósgráar. —
Snið frá A. H.
6
MELKORKA