Melkorka - 01.12.1961, Blaðsíða 21
Á dagheimili.
mögulegt, að innrétta eina íbúðar„blokk“
með það fyrir augum, að þar væri húsmóð-
urstarfið ekki aðalstarfið. Það þyrfti að vera
dagheimili fyrir börnin í „blokkinni" og
gott starfslið sem veitti þeim það skjól og
leiðbeiningu, sem hæfði þroska þeirra hvers
um sig, meðan foreldrarnir eru fjarverandi.
Þetta er sú framtíðarlausn, sem ég sé helzta
á vandamálum okkar, sem vinna utan heim-
ilis jafnframt því að vera mæður og hús-
mæður.
Ég sé ekki ástæðu til að fjölyrða um þessi
svör, en vil undirstrika þá skoðun, sem þar
kemur fram — að það stig, sem við stöndum
á í viðhorfinu til atvinnuréttinda kvenna er
einhverskonar gelgjuskeið, hvorki fugl né
fiskur.
Löggjöfin hefur fyrir löngu síðan viður-
kennt pólitísk og atvinnuleg réttindi
kvenna og það mun öllum affarasælast, að
þau séu einnig virt i verki. Það er hlutverk
kvennanna sjálfra að sjá urn að þjóðfélag
okkar verði fullveðja í þessu efni. Til þess
að svo megi verða eru dagheimili barna
nauðsynleg. Þessvegna ber okkur konum að
kynna okkur þá starfsemi og knýja á um
viðhlítandi lausn: Daglieimili víðsvegar um
bæinn, svo rnörg, að þau fullnægi eftir-
spurninni. Við eigum einnig að fylgjast
með því að dagheimilin séu fyrsta flokks
stofnanir. Það ber ekki að líta a þau sem
þjóðfélagslegt neyðarúrrœði, sem hið topin-
bera kosti eins litlu til og hægt er að kom-
ast af með, heldur jákvæð úrræði í uppeldis-
málum nútímans, sem hver móðir eða hvert
foreldri, sem er, treystir til að vernda og
þroska það, sem þeim er dýrmætast — barn-
ið.
Reykvíkingar eru svo heppnir að hér hef-
ur starfað félag áhugamanna um áratuga
skeið, sem hefur unnið að þessum málum af
hugsjónareldi, bjartsýni og skilningi á kröf-
um tímans. Reykvíkingar eru einnig svo
heppnir að til starfs og forstöðu á barna-
heimilum hafa valizt ágætir starfskraftar.
Það þarf ekki að efa, að ekkert væri þessum
aðilum kærara, en að geta fullnægt þörf
borgaranna í þessum efnum og geta gert
það á menningarlegan hátt. En þess skyldu
menn minnast, að þessir aðilar ráða ekki
yfir „afli þeirra hluta sem gera skal“, þeim
er skorinn þröngur stakkur vegna ónógs
fjármagns. Það vald liggur í hendi forráða-
manna bæjarins. Og þeim œtti að vera Ijóst,
að þeir standa í svo stórri þakkarskuld við
Barnavinafélagið Sumargjöf, að það er ekki
nema sjálfsögð skylda bæjarins að koma
bæði fljótt og vel til móts við óskir félagsins
um úrbætur og framkvæmdir.
Barnavinafélagið Sumargjöf hefur ávallt
melkorka
85