Valsblaðið - 01.05.1997, Síða 28

Kunzeva liðið sem Boris gerði að Sovéskum meisturum fyrir leik ó móti
Gummersbach í undanúrslitum í Evrópukeppni meistaraliða órið 1967.
ánægðir að krakkarnir væru í íþróttum
í stað þess að vera á götunni að leika
sér. Þeim börnum sem vegnaði illa í
skóla voru send heim og fengu þau
ekki ací koma aftur í handboltaskólann
fyrr en þeir bættu sig í náminu.
Foreldrarnir voru mjög ánægðir með
þetta aðhald þannig að hand-
boltaskólinn varð rn/ög vinsæll. Þetta
var í raun útungarvél þar sem við
tókum bestu leikmennina úr hverjum
hópi fyrir sig og síðan áttum við einn
sérstaklega góðan hóp þ egar
skólanum lauk um 18 ára aldur. Þeir
spiluðu síðan fyrir meistaraflokk
Kunzeva og þá vissi ég nákvæmlega
að hverju ég gekk.
Hver er munurinn á hugarfari íslenskra
og rússneskra íþróttamanna?
Munurinn er mikill en hann er aðal-
"Vinirnir" Jewtuschenko og Boris fylg-
jast með leik Sovéska landsliðsins.
lega vegna jbess að flestir handbolta-
menn í Rússlandi eru atvinnumenn. A
Islandi eru menn í vinnu og hand-
boltinn er í flestum tilfellum áhugamál.
Rússar æfa c.a. 10-12 sinnum í viku.
Rússar eru líka tilbúnir að leggja
gríðarlega mikla vinnu á sig. Aginn er
mikill en hann kemur úr íþróttinni sjál-
fri en ekki úr rússneskri menningu eins
og margir halda. I Rússlandi gefur þú
valið úr gífurlegum fjölda íþróttaman-
na og þú hikar ekki við að henda í
burtu þeim einstaklingum sem sýna
ekki næginlegan áhuga. Á Islandi hins
vegar er erfitt að refsa leikmönnum
þar sem að það gæti orðið til þess að
þú ættir ekki í lið til þess að taka þátt í
keppni. Samkeppnin í Rússlandi er
svo mikil að hún sem slík gerir leik-
menn agaðri. Þjálfarar í Rússlandi eru
auk þess atvinnuþjálfarar og taka því
vinnu sína mun alvarlegra en sá sem
hefur hana sem aukavinnu! Það er
ekki hægt að líkja þessum aðstæðum
saman.
Hvað með þennan svokallaða ,rúss-
neska handboltaskóla" og áherslur
hans?
Rússneskur handboltaskóli er ekki alls
staðar eins, því skólinn í Moskvu er
ekki eins og í öðrum borgum
Rússlands. I gegnum tíðina hafa
Rússar alið stóra og sterka leikmenn
sem fóru allt á kraftinum einum
saman. I mínu liði var mikið meira
hugsað um tæknilegu hliðina enda
hafði ég ekki stóra og sterka leik-
menn. Þess vegna urðum við að vera
klókir. Eg b/ó til allar mínar æfingar
sjálfur og aðlagaði þær að þeim leik-
mönnum sem ég hafði hverju sinni.
Frá 1946-1986 voru allir miðjumenn í
rússneska landsliðinu frá Kunzeva.
Þetta undirstrikar einmitt þær áherslur
í þjálfuninni en eins og flestir vita þá
þurfa miðjumenn í handknattleik fyrst
og fremst að vera tæknilega góðir og
klókir.
Við lögðum einnig mikla áherslu á
lyftingar með lóðum. Við byrjuðum á
þessu í kringum 1963 en ég tók æf-
ingar úr frjálsum íþróttum þar sem
lögð er áhersla á kraft og hraða. Eftir
þetta byrjuðu öll liðin í Rússlandi að
nota lóð. Eg notaði einnig mikið fim-
leikaæfingar í kraftþjálfunina því að-
stoðarþjálfari liðsins / var mikill fim-
leikamaður.
Hvernig var að vera landliðsþjálfari
Rússlands á sínum tíma?
Eg var beðinn um að vera aðstoðar-
þjálfari með Jewtuschenko en sam-
starfið gekk vægast sagt ílla. Hann leit
stórt á sig og var mjög hrokafullur. I
fyrstu neitaði ég að starfa með honum
en eftir mikinn þrýsfing frá stjórn-
völdum þá ákvað ég að vinna með
honum. Eg var ekki í mjög þægilegri
stöðu þannig að ég ákvað að slá til.
Eg hefði annars verið útskúfaður í
Rússlandi. Þeir hefðu í raun getað
drepið mig! Kommúnisminn var nú
einu sinni þannig að skipanirnar komu
að ofan og þú varðst að hlýða þeim.
Eg sá um tækniþjálfun og leikfræði í
landsliðinu en Jewtuschenko stjórnaði
af bekknum. Jewtuschenko var í
sviðsljósinu enda hentaði hann kom-
múnistaflokknum mjög vel. Þeir áttu
hins vegar í smá erfiðleikum með að
hemja mig! Þetta samband var ekki
líklegt til árangurs en þó voru ákveðnir
menn eingöngu í því að lægja
öldurnar á milli okkar. Rússneska
landsliðið náði þó 4. sæti á
Heimsmeistaramótinu I Þýskalandi
árið 1972 undir okkar stjórn.
En nú ert þú kannski frægastur fyrir
einstaklingsþjálfun, hvernig hófst þetta
ferli hjá þér?
Lið er einfaldlega samansafn af mörg-
um ólíkum einstaklingum þess vegna
hefur einstaklingsþjálfunin alltaf verið
hluti af þjálfuninni hjá mér.
Stærsta vandamálið á Islandi varð-
andi þjálfun er það að allir leikmenn
Valsblaðið 28