Vesturland - 24.12.1945, Blaðsíða 9

VESTURLAND
181
i
Gj aíir gleðinnar.
(Hreysiköttur)
Á þeim tíma, er mennirnir
þekktu ekkert til gleðinnar, en
allt líf þeirra var vinna, matur
og svefn, hver dagur var öðr-
um líkur og menn tærðust upp
af tilbreytingaleysinu, — þá
bjuggu hjón með þrem mann-
vænlegum og hraustum sonum
sínum á einangruðum stað
synirnir vildu verða miklir
veiðimenn eins og þeir áttu
kyn til, og þeir æfðu sig því i
margs konar líkamsæfingum,
sem gerðu þá sterka og þol-
mikla. Foreldrar þeirra voru
hreykin af þeim og hugðu gott
til þess, að þegar þau yrðu
gömul, myndu þeir sjá þeim
farborða.
En svo vildi það til, að tveir
eldri bræðurnir hurfu á veiði-
i'erðum sínum og fréttist ekk-
ert um afdrif þeirra. Leit að
þeim bar engan árangur. For-
eldrar þeirra hörmuðu syni
sína, og reyndu síðan að gæta
yngsta sonarins af kostgæfni.
Þessi sonur þeirra hét Hreysi-
köttur. Hann fylgdi föður sín-
um eftir á veiðum fyrst framan
af, en þar kom að leiðir skildu,
því öðrum lét betur að veiða
sjávardýr, en hinum landdýr.
Svo bar það við dag nokk-
urn, er Hreysiköttur var á veið-
um, að hann kom auga á stór-
an örn, er flaug í áttina til
hans. Hann lagði ör á streng,
en örninn settist skannnt frá
honum og samstundis stóð
maður fyrir framan hann og
sagði: Það er ég, sem drap
hræður þína, og mun ég einnig
drepa þig nema þú viljir lofa
mér því, að halda hátíð er þú
kemur heim. Viltu lofa þessu
eða ekki? — Hreysiköttur
svaraði því til, að hann vildi
það gjarnan en hann vissi
ekki hvað hátið væri. — örn-
inn sagði honum þá, að ef
hann vildi fylgja^sér eftir,
myndi móðir hans kenna hon-
um það, sem hann vissi ekki
nú. Bræður þínir forsmáðu
gjafir söngs og gleði, þeir vildu
ekki læra, þess vegna drap
ég þá.
Hreysiköttur fylgdi nú örn-
inum eftir. Þeir gengu lengi,
lengi þar til þeir komu að háu
fjalli og þeir lögðu þegar á
brattann. Á hæsta tindi fjalls-
ins stóð hús arnarmóðurinnar.
Og er þeir nálguðust það
heyrðu þeir hljóð, sem óx stöð-
ugt er nær dró. Þetta var lík-
ast gífurlegurú hamarshöggum.
örninn sagði þetta vera hjarta-
slög móður" sinnar. Og loks
náðu þeir upp á tindinn. örn-
inn bað Hreysikött að híða
sín, meðan hann ætti tal við
móður sína. Skömmu síðar
kom hann aftur og leiddi
Ilreysikött fyrir móðhr sína,
sem kominn var að fótum fram'
fyrir aldurssakir. örninn segir
henni, að þetta sé maðurinn,
sem vilji boða til hátiðar er
heim komi, en hann kunni
hvorki að yrkja söngva né slá
trumbur, og að mennirnir
kunni ekki að dansa 1 gleði
sinni, en þessi ungi maður
væri kominn til að nema það,
sem með þurfti. Við þessi tíð-
indi færðist líf yfir gömlu arn-
armóðurina og þreytt augu
hennar ljómuðu.
Hun sagði, að fyrst af öllu
þyrfti að byggja samkomuhús,
sem rúmaði margt fólk. Svo
kenndi hún honum að yrkja
söngva, búa til trumbur og
leika undir söngnum. Þá sagði
hún, að fyrir hverja hátið
skyldi safna miklu kjöti og
bjóða fólki siðan til veizlu. —
Hreysiköttur lét þess nú getið,
að þau heima þekktu ekkert
annað fólk. — En ai'narmóðii'-
in sagði, að það stafaði af
því að þau þekktu ekki gjafir
gleðimxar. Því þegar lxann
lxefði xxndirbúið hátíð myndi
hann finna nxargt maxxna til
veizlunnar. Að siðustxx sagði
arnarnxóðirin,• að þar senx hún
væri göxxxxil örxx væri húix
einníg gömul kona, sem ætti
sömxi þrár og aðrar konur. Æ
skal gjöf gjalda, og því skildi
haixxx nú að skilnaði gefa sér
eitthvað. Hreysiköttur átti fátt
til að gefa, en gaf liemxi örvar-
odda sína. Það var tilkomulítil
gjöf í samaixhxii'ði við allt er
hanxx hafði þegið.
Er þessxi hafði fraixx farið
klæddist ungi örninn aftur
ham síixunx. Hreysilcöttur
hengdi sig um háls lxonxim og
hann hóf sig til flugs. Um-
hvei’fis þá varð þytur íxxikill
og hélt Ilj'eysiköttxir að nú
væri úti unx þá. En að lítilli
stundxi liðinni voru þeir aftur
komnir á þann stað, er fund-
xim þeirra bar sarnan. Þeir
kvöddust með miklxxm kæi'-
leika.
En þegar Hreysiköttxir kom
heiixi til foreldra simxa, skýrði
hann frá öllu er hann hafði
orðið visai’i og la.uk sögu sinni
með þessum orðum: „Mennii’n-
ir ei'u einmana og án lífsgleð-
innar, vegna þess að þeir
þekkja ekki að halda hátið.
Nú hef ég þegið af örninni lxin-
ar heilugu gjafir gleðinnar, og
ég hefi heitið því, að gefa
öðrxun hlutdeild i þeim“.
Foreldrar hans hlustuðu
undrandi á frásögn hans og
hristu höfuðið yfir þessu. Þvi
sá, sem aldrei hefir fundið
blóðið lxitna og hjartað slá
liraðar á stundum gleðinnar,
getur ekki skilið verðmæti
gjafa þeirra, senx örnin gaf
liinum unga manni. En gömlu
hjónin þoi'ðu samt ekki að
andmæla þessu, því þau vildu
umfranx allt halda þessum syni
sínum hjá sér. Það var því
hafist handa og farið að öllu
eins og örnin hafði lagt fyrir.
Loks var allt tilbúið og þá
fóru þau að leita veizlugesta,
og hvarvetna voru nxenn fyrir,
sem komu til hátíðai'innai'.
örnin hafði breytt dýrunum í
menn til þess að skemmtunin
yrði niikil og gleðin rik.
Svo bar það við litlu síðar
er Hreysiköttur var enn á veið-
um, að öi'ninn kom til lxans
með sanxa hætti og fyrr. Arnai’-
móðirin hafði óskað þess að
að sjá aftur manninn, sem
haldið hafði fyrsta mannfagn-
aðinn. Þeir lögðu af stað, en
áður en þeir koniust alla leið,
kom arnarmóðirin á móti þeim
til að votta þakklæti sitt. En
nú var hún orðin ung aftur,
því þegar mennirnir halda há-
tiðir og gleði er á ferðuni, þá
yngjast gaxnlir ernir og vei'ða
eins og áður.
Þannig segir ganxla fólkið
að menniínir liafi hlotið gjaf-
ir gleðinnar á mei'kilegan hátt.
Og örnin varð heilagur fugl,
sem eignað var söngurinn,
dansinn og gleðin.
(Þýtt og endursagt úr bókinni
„Festens gave“ eftir Knud Rasmus-
sen).
Guðjón Halldórsson.
t
I
V
| GLEÐILEG JÓL! GOTT NtTT ÁR!
t
X
Þökk fyrir viðskiptin á líðandi ári.
| * Veitingahúsið UPPSALIR.
T
X
^ *J**J********** *** **• **•+*++**+** *«**ÍM***«M«^
|
| GLEÐILEG JÓL! FARSÆLT NÝTT ÁR
v
X
£ Þakka viðskiptin á líðandi ári.
t
X
4 Þórður Jóhannsson
•j* úrsmiður.
v
f
♦%
y
v
v
y
y
y
y
*
4
4
y
I
I
y
•$*
*
?
I
I
y
y
y
y
V
Y •*H*H*H*H,H*H*H*H*H*H*hW***»4*4»*»»*<>*m*u*m*4»*h*»»*h*»»*»»*h*«**h*h*h*.»*»»*h*h*h*h*h*»»*h»h*h*»»*»»*.»*».*»4
♦♦♦ *♦*♦»♦♦»**♦* V *»**.**»**»*W*«**»**»**»**»**»**»**»**»**»**4**»**»**»**»**»**»*V*»*V*
GLEÐILEG JÓL! FARSÆLT NYTT AR!
Þökkum viðskiptin á líðandi ári.
Vélabátaábyrgðarfélag ísfirðinga.
Gleðileg jól! Gott og farsælt nýtt ár!
Þökkum viðskiptin á líðandi ári.
Rafveita ísafjarðar.
GLEÐILEG JÓL! FARSÆLT NYTT ÁR!
Þökk fyrir viðskiptin á líðandi ári.
Finnbjörn málari.
t
t
t
t
V
t
t
t
t
t
t
t
t
t
t
X
X /
t
t V
t
4.
I GLEÐILEG JÓL! GOTTNYTTÁR!
X
'f Alþýðuhúsið.
i:
Ȓ*
4
4
y
1
t
t
t
t
t
I
t
t
t
I
*
t
4
4
t
t
t
4
I
vV
♦&
t
?
♦j»
t
4
4
4
t
?
t
t
. t
4 w
x
I
t
t
t
t
t
t
t
t
t
t
t
t
t
t
‘I
t
t
t
t
t
t
t
t
t
t
t
t
t
t
t
t
t
t
t
t
t
4
4
4
t
t
*
t