Búnaðarrit - 01.01.1969, Page 22
12
BÚNAÐARKIT
leikfimi, Frið’björn Traustason, er kenndi söng, og Her-
mann Sveinsson smíðakennari. Skömmu eftir að Kristján
fluttist norður, varð Inga systir lians ráðskona á búinu.
Er liún nú búsfreyja í Reykjavík.
Hinn 3. júnídag 1938 liófst nýr Jiáttur í ævi Kristjáns.
Þá kvæntist bann Sigrúnu Ingólfsdóttur frá Fjósatungu,
mikilbæfri mannkostakonu. Segja má, að þau liafi verið
um margt ólík. Þykir mér samt svo sem þau bafi verið
sköpuð til ævilangrar samfylgdar og til að veita livort
öðru gagnkvæman styrk og stuðning. Og víst er ]>aö, að
trúlega stóð frú Sigrún við hlið manns síns og jafnan
næst lionum og sterkust, er mest lá við. Hún lifir mann
sinn. Því má ekki gleyma, að Kristján var frábærlega
góður eiginmaður og á sama hátt elskulegur faðir börn-
um sínum.
Á Hólum undi Kristján sér bið bezta, bæði í slarfi og
stöðu á hinum góðfræga og fagra sögustað. Þar vann
liann mestan þátt ævistarfs síns með Jteirri dáð, alúð og
ósérblífni, að seint mun fyrnast.
Þegar geta á um störf bans þar, kýs ég að fara nokkr-
um orðum og í stórum dráttum um skólastjórn lians og
kennslu, Jiá biisýslu og síðast önnur störf innan béraðs og
utan. Ég vil vera fáorður.
Fljótt náði Kristján góðum tökum á skólastjórn. Kom
þar að góðu haldi aðlögunarhæfni Iians. Honum líkaði
vel að vera með ungum mönnum. Hann var ákveðinn í
fyrirmælum, en jafnframt sanngjarn og tillitssamur nem-
endum. Merkir menn úr nemendasveit lians segja mér, að
liann hafi verið þeim sem góður félagi og liollur leið-
beinandi. Dáðu flestir þeirra liann og virtu sem góðan
yfirboðara. ICennari var bann frábær, gerði allmiklar
kröfur til nemenda í námi, en þó jafnan mestar til sjálfs
sín sem kennara. Hann gerði glöggan mun aðalatriða í
liverri námsgrein og bins, er minna máli skipti. Undrað-
ist ég oft, liversu honum tókst að skerpa skilning lítt
þroskaðra unglinga á strembnum atriðum í námi og bve