Búnaðarrit - 01.01.1969, Side 241
LANDBÚNAÐURINN
231
við Stofnlánadeild, en það liöfðu því nær allir gert til
þess tíma. Hin miklu kjamfóðurkaup bænda á fyrri
hluta ársins 1968 juku enn á vandræðin, svo að mörg
kaupfélög töldu sig ekki geta greilt áburð, sem bændur
þurftu að kaupa s. 1. vor, nema fá lengdan greiðslufrest
eða aukin rekstrarlán.
Allt þetta varð þess valdandi, að landbúnaðarráðherra
með bréfi dags. 31. maí 1968 fól Harðærisnefnd að gera
athugun á liag bænda á harðindasvæðunum, skuldasöfn-
un þeirra og aðstöðu til áframhaldandi búrekstrar. Síðar
fól landbúnaðarráðberra nefndinni að láta þessa at-
hugun ná til allra bænda landsins.
Harðærisnefnd befur unnið og látið vinna mikið í
þessu máli. Þó liggja niðurstöður ekki enn fyrir. Ekki
verður hér rætt um, livers nefndin liefur orðið vísari til
þessa. Hún skilar að sjálfsögðu fyrst áliti til ráðberra.
Þó er óbætt að skýra frá því, að sumir bændur skulda
allt of mikið til þess að fá risið undir vöxtum og af-
borgunum af lánum miðað við núverandi aðstöðu til
tekjuöflunar. Sérstaklega em lausaskuldir sumra ískyggi-
lega miklar. Ég vona, að mikill meirililuti bænda sé sjálf-
fær fjárbagslega og þurfi ekki sérstaka aðstoð nema ef
vera skyldi aðeins í bili. Bændur vilja standa við skuld-
bindingar sínar, og ég vona, að þeim takist það, þótt
sumir þurfi nokkra fyrirgreiðslu til þess.
Gengisfellingin í nóvember s. 1. verður að vísu Þrándur
í Götu bænda eins og annarra, þótt margir lialdi því
fram, að bún muni koma óvæntu fjöri í atvinnuvegi
þjóðarinnar.
Þegar litið er til baka um nokkur ár, þá má segja, að
á ýmsan hátt liafi verið búið skaplega að bændum sem
einstaklingum. Þeir liafa fengið að búa við landbúnaðar-
löggjöf, sem í flestum meginatriðum befur leitt til far-
sældar og framfara, enda liafa framfarir orðið miklar.
En þrátt fyrir þetta liafa valdliafar ekki gætt Jiags bænda-
stéttarinnar sem skyldi. Áður var vikið að því, að bænd-