Búnaðarrit - 01.01.1972, Síða 180
174
BÚNAÐAKRIT
bænda um landið. Það sýnir sig, að bændaskólarnir eru
bezt sóttir úr þeim héruðum, þar sem þeim hefur verið
valinn staður. Þá er það og alláberandi, livað norðlenzku
sýslurnar eru tiltölulega miklu hærri en landsmeðaltalið
í þessu efni.
Þessi niðurstaða, sem engan veginn getur talizt mjög
nákvæm, er þó í nokkuð góðu samræmi við þá útkomu,
sem fengin var með verulegum ágizkunum liér á undan,
að um eða innan við fiinmti liver maður, sem stendur
fyrir búskap hérlendis, liafi aflað sér skólamenntunar
í faginu. Af þessu leiðir, að ef stefna ætti að því, að allir
verðandi bændur hefðu búfræðimenntun, þyrfti að út-
skrifa fimmfalt fleiri búfræðinga á ári en nú er gert, sé
gert ráð fyrir, að bændastéttin haldist jafnfjölmenn og
hún nú er. Af skrá Landnámsins kemur reyndar fram, að
íslenzkum bændum fer jafnt og þétt fækkandi, og kemur
það trúlega engum á óvart. Samkvæmt þeim tölum, sem
miðaðar eru við árslok 1970, eru bændur alls 5087, og
búa þeir á 4655 lögbýlum. Á 5 ára bilinu 1966—’70 hafði
bændunum fækkað um 293. Það hefur með öðrum orðum
fallið meira en eitt býli úr byggð á viku hverri allt þetta
tímabil. Ekki eru horfur á, að þessi þróun sé enn á enda
runnin, enda þótt gera verði ráð fyrir, að nokkurt jafn-
vægi í þessu efni muni nást innan mjög langs tíma. Ber
að liafa þetta í Iiuga í sambandi við þær hugleiðingar,
sem bér fara á eftir.
II. Skólaþörf landbúnaSarins.
Varla er eðlilegt að gera ráð fyrir því, að allir þeir, sem
í framtíðinni leggja fyrir sig búskap, liafi tekið venjulegt
búfræðipróf frá bændaskóla. Menn hljóta hér eftir sem
hingað til að koma inn í bændastéttina eftir ýmsum leið-
um og með margs konar menntun aðra en búfræðimennt-
un. Slíkt er á engan hátt óæskilegt, en í þeim tilfellum
er liins vegar nauðsynlegt, að viðkomandi afli sér undir-