Búnaðarrit - 01.01.1972, Page 196
190
BÚNAÐARRIT
Nokkuð hefur þokazt í áttina, en ekki með þeim hraða,
sem eftir var óskað. Um síðustu áramót voru um 930
býli án rafmagns frá samveitum, en mörg þeirra voru með
einkastöðvar (dísil- eða vatnsaflsstöðvar), flestar alls
ónógar og í misjöfnu ástandi, ærinn fjöldi býla var raf-
magnslaus með öllu. Nú hefur verið ákveðin og samþykkt
framkvæmdaáætlun um dreifingu rafmagns til allra
þessara býla á næstu þremur árum (1972—’74). Þó er
ekki gert ráð fyrir, að um 150 þeirra fái raforku frá sam-
veitum, heldur frá dísil- eða vatnsaflsstöðvum, sem verði
í eigu bændanna á þessum býlum, en hins vegar skal ríkið
styðja þá aðila, er þessum kosti verða að hlíta, með lánum
eða annarri fyrirgreiðslu. Brýna nauðsyn ber til að tryggja
vel og rækilega, að hlutur þessara aðila verði ekki fyrir
borð borinn. Lán, þótt hagkvæm væru, mundu tæpast
eða aldrei jafna metin. Þarf annað eða bvort tveggja
til viðbótar, óafturkræft framlag til stöðvarbyggingar eða
rekstrarstyrk, að sjálfsögðu þyrfti að setja ákveðnar regl-
ur um þá fyrirgreiðslu. Nauðsyn ber einnig til, að opin-
berir aðilar hafi eftirlit með slíkum stöðvum til að
tryggja, eftir því sem unnt er, að þær séu í lagi. Án slíks
eftirlits er bætt við, að stöðvarnar gangi fyrr lir sér en ella,
og ekki alltaf hægt að bæta úr í skyndingu.
Svo sem kunnugt er, vinnur iðnaðarmálaráðuneytið nú
að athugun á stóraukinni notkun rafmagns til uppliitun-
ar húsa. Breyting frá olíukyndingu til rafmagnshitunar
leiðir af sér spamað í erlendum gjaldeyri, eykur hrein-
læti, og síðast en ekki sízt ætti upphitun með þeim hætti
að geta orðið miklu hagkvæmari vegna ódýrari orku-
gjafa og einnig vegna ódýrari upphitunarbúnaðar í hús-
um, er byggð verða hér eftir, eða þar sem nauðsyn ber til
að skipta um kynditæki livort eð er. Af öllum þessum
ástæðum þarf að hraða því sem allra mest, að þessi breyt-
ing komist á.
Búnaðarþing hefur einnig oftlega óskað eftir því við
stjórnvöld, að komið verði á jöfnunarverði á rafmagni