Heilbrigðismál - 01.04.1969, Blaðsíða 12

Pierre Curie.
Við uiðum sem þrumulostin þegar okkur barst hin
válega fregn. Á því augnabliki flugu um huga okkar
þau stórvirki sem hann hafði afrekað í þágu vísind-
anna og mannkynsins. En allt þetta og þær miklu
vonir, sem við hann voru tengdar, var nú afmáð í
einu vetfangi.
Þetta er aðeins eitt dæmi þeirra minningarorða,
sem vcru skrifuð um hinn mikla franska vísinda-
mann Pierre Curie, sem uppgötvaði radiumfrum-
efn:ð ásamt konu sinni, og fórst í umferðarslysi
eins og af hræðilegri tilviljun.
Dóttir hans, Eve Curie, gefur eftirfarandi lýsingu
af atburðinum í bókinni um móður sína, Marie
Curie. Dauða Pierre Curie bar að á rigningardegi í
apríl 1906. Hann hélt áfram ferð sinni, var kominn
niður í Dauphine-stræti, sem bergmálaði af ópum
ökumanna og ískri sporvagnanna við götuteinana
niðri við höfnina. Það var gífurleg mannþröng í
gömlu París um þessar mundir. Vagnarnir komust
varla hver framhjá öðrum og gangstéttirnar eru
alltof mjóar fyrir gangandi mannfjöldann. Pierre
gengur ýmist á gangstéttarbrúninni eða úti á göt-
unni, nokkuð’reikandi eins cg algengt er um fólk
í þungum hugsunum. Nú um stund hefur hann
gengið úti á asfaltinu að baki lokuðum fólksvagni,
sem silast áfram leiðina til Nýju-bryggju. Þar sem
bryggjan og gatan skerast er hávaðinn gífurlegur,
þegar sporvagn á leið til Concord-torgsins er rétt
Örlagaríkt
dauðaslys
að fara framhjá meðfram fljótinu. Þungur og stór
vöruflutningavagn með tveim hestum fyrir ekur út-
frá brúnni og heldur á brokk-hraða yfir í Dauphine-
strætið. Pierre ætlar að komast yfir akbrautina á
gangstéttina hinum megin. Með þeirri skyndingu
er einkennir oft þá sem eru utan við sig, vindur
hann sér frá farþegavagnlnum, sem hefur skýlt
honum, en há og ferstrend yfirbygging hans hefur
hulið honum útsýnina. Hann gengur nokkur skref
yfir til vinstri. í sama vetfangi rekst hann á frís-
andi hest, annan þeirra sem var fyrir flutninga-
vagninum og er einmitt á þessu augnabliki að fara
framhjá farþegavagninum. Pierre gerir klaufalegar
tilraunir til að grípa í aktygi hestsins, sem prjónar,
en þá rennur vísindamaðurinn í sleipri götuleðj-
unni og um leið gellur við óp ekilsins. Pierre ligg-
ur undir risahestinum, fólkið í kring æpir, stanzið!
stanzið! Okumaðurinn þrífur í taumana án árang-
urs, og hið þunga ökutæki heldur áfram.
Pierre liggur á götunni, hann er lifandi og hefur
ekki slasazt. Hann gaf ekki frá sér hljóð og hreyfði
sig varla. Hestarnir fara yfir hann án þess að snerta
hann með hófunum. Það gæti skeð kraftaverk. En
vagnbáknið, 6 tcnna þungt, heldur enn nokkur fet
áfram af eigin þunga. Vinstra afturhjólið mætir
fyrnstöðu sem mélast undir því, það er enni, manns-
höfuð. Hauskúpan brestur, rautt slímkennt efni
þeytist í allar áttir, heili Pierre Curies. Lögreglu-
12
FRÉTTAKRÉF UM HEILBRIGÐISMÁL