Heilbrigðismál - 01.04.1969, Blaðsíða 21

Fróðleiksmolar
Þarj ekki lengur vitnanna við.
Sannanirnar fyrir því, aS sígarettureykingar
séu aðalorsök lungnakrabbameins, eru orðnar svo
ótal margar, að ekki ætti lengur að þurfa fleiri vitna
við. En fólk, sem endilega vill trúa hinu gagnstæða,
hamrar jafnt og þétt á því, að sannanir byggðar á
tilraunum séu ekki enn fyrir hendi.
Því verður ekki neitað, að það hefur reynzt mjög
erfitt að sanna með dýratilraunum, að innöndun
sigaretmreyks orsaki lungnakrabbamein.
Tilraunadýrunum finnst sigarettureykurinn and-
styggilegur, ekki að ástæðulausu, og berjast gegn því
í lengstu lög að anda honum að sér. Og að teyga
hann djúpt niður í lungun vegna nautnar eins og
maðurinn finnur til, kemur aldrei til greina. Því
geta slíkar tilraunir aldrei svarað til reykinga
mannsins.
Nú hefur þekktur frömuður í krabbameinsrann-
sóknum, J. C. Horns, skýrt frá því í British Med.
Journal (16. des. 1967), að tilraunamýs, sem eru
látnar reykja, fái lungnakrabbamein.
Músategund, sem annars aldrei fær lungnakrabba-
mein, sé alt með eðlilegum hætti, voru settar í sigar-
ettureyk, sem var talinn jafngilda því, er menn
reykja. 8 mýs af 200 í reykingahópnum fengu
lungnakrabbamein en í jafnstórum hóp, sem hafður
var til samanburðar og andaði að sér hreinu lofti,
myndaðist ekki eitt einasta lungnakrabbameins allt
þeirra líf.
Litli drengurinn og skjaldbakan.
Brad Haines í Salt Lake City, sem er 2ggja ára
gleypti skjaldböku af stríðni við systur sína, sem
hann reiddist.
Skjaldbakan sézt á röntgenmyndinni, þar sem
örin bendir til. Læknarnir í spítalanum í Salt Lake
City höfðu aldrei lent í samskonar vanda áður og
vildu helzt ekki skera drenginn upp. Það reyndist
heldur ekki nauðsynlegt. Seinni myndin sýnir Brad
litla í bezta gengi, eftir að skjaldbakan hafði labbað
í gegnum hann og komizt frá honum á fullkomlega
eðlilegan hí'"
Ofdrykkjan.
Á steinhellu í prestssetursveggnum í Kimford,
vestur Sussex í Englandi standa þessi miskunnar-
lausu varnaðarorð undir fyrirsögninni: „Niðurlæg-
ing ofdrykkjunnar." „Engin synd afskræmir meira í-
mynd guðs en drykkjuskapur. Hann dulbýr persónu-
leikann og gerir hann jafnvel að ómenni. Af of-
drykkjunni fær hann nautsháls, svínsvömb og asna-
haus. Ofdrykkjan svívirðir mannseðlið, drepur vitið,
er skipbrot skírlífisins og morðingi samvizkunnar.
Ofdrykkjan eitrar líkamann, bikarinn er mann-
skæðari en fallbyssa, hann veldur vatnssýki, slím-
FRÉTTABRÉF UM HEILBRIGÐISMÁL
21