Samtíðin - 01.05.1934, Blaðsíða 5
SAMTÍÐIN
1. hefti 19 3 4
M A í
Lesen du r
Það er hugsjón allra góðra ís-
lendinga, að íslenska hjóðin verði
menningarþjóð, ekki að eins að
nafni, heldur raunverulega, svo að
hún eigi jafnan sæti á bekk með
mestu menningarþjóðum. Til þess
höfum við Islendingar andleg skil-
yrði, sennilega í ríkum mæli, en
efnaleg skilyrði höfum við af
skornum skamti. Því veldur mann-
fæðin. Smáþjóðirnar verða að
rækja nálega jafnmargar menn-
ingargreinar eins og stórþjóðirn-
ar og hafa svipaða verkaskiftingu
og þær. En vegna mannfæðar
koma þá svo mörg' og þung' hlut-
verk á hvern starfhæfan einstakl-
ing, að framkvæmdin hlýtur að
verða ófullnægjandi kák í mörg-
um greinum. Þetta er erfiðasti
farartálmi þjóðarinnar á menn-
ingarbrautinni. Eina úrræðið til
þess að ráða bót á þessu vand-
kvæði er það, að finna í sem flest-
um greinum gagnhugsaðar og
hagkvæmar framkvæmda-
a ð f e r ð i r, sniðnar sérstaklega
eftir getu okkar og öllum aðstæð-
um, en varast að fylgja í blindni
öllum starfsháttum stærri þjóða,
sem búa við önnur og betri menn-
ingarskilyrði. Við verðum um-
fram alt að gæta hagsýni um notk.
un þeirra andlegu krafta, sem
við eigum og hagnýting þess litla
fjármagns, sem við ráðum yfir.
Útgefendur þessa tímarits
hef ja nú tilraun í þá átt, að gera
útgáfu t í m a r i t a hagkvæmari
en áður, en það er ein greinin i
okkar menningarmálum, þar sem
mikilla umbóta er þörf.
Við eigum nú mikinn fjölda af
smáblöðum og tímaritum, sem
ýmsir samtakahópar gefa út
til framdráttar sínum sérstöku
áhugamálum. — Útgáfukostnaður
þessara smáu rita er að jafnaði
mjög þungbær, og þau flytja mik-
ið af lesmáli, sem er ekkert annað
en eyðufylling og kemur engum
að gagni. Kaupendur eru oftast
svo fáir, að þau ná lítið út fyrir
hóp áhugamanna í sinni grein,
enda þótt þau eigi erindi til al-
mennings.
Það segir sig sjálft, að hag-
kvæmara væri um mörg þessi rit,
1