Samtíðin - 01.05.1934, Blaðsíða 17

búnari á svip en hin, og féllu ekki
eins vel inn í þeirra stíl. En hér
var úr vöndu að ráða. Náttúran
hefir gert landið okkar þannig úr
garði, að steinsteypan er eðlileg-
asta og hagkvæmasta byggingar-
efnið. Við eigum enga skóga til
bygginga, og múrsteinasmiðjur
eigum við heldur engar. En við
eigum nóg af grjóti, nóg af möl
og sandi. Steinsteypan hlaut því
að verða byggingarefnið okkar.
Og þá kom Funkis. Steinsteypu-
stíll hefir hann verið kallaður af
sumum hér á landi. Nafnið er gott
að því leyti, sem hann nær til
byggingarlistar. Funkis hlýtur að
eiga erindi til þjóðar, sem byggir
nær eingöngu úr steinsteypu, og
hann hlýtur að eiga erindi til
þeirra, sem hafa lítil efni á því
að leggja fé í yfirborðsskraut.
Sumir halda því fram, að Funkis
sé aðeins stundar tíska, sem muni
hverfa eins skyndilega og hann
kom. Ef menn athuga uppruna
hans, er þó auðsætt, að svo mun
ekki fara. 1 Þýskalandi hefir þó
gætt andúðar gegn stefnunni
undir hinni nýju stjórn, sem sér-
staklega lagði áherslu á alt það,
sem þjóðlegt mátti kallast, en
Funkis er, eins og menn vita, al-
þjóðaeign. Þetta bendir því ekki
á straumhvörf í þessum efnum,
nema í svip í Þýskalandi, og í
engilsaxneskum löndum breiðist
Funkisstefnan út hægt og stöðugt.
Ég hefi með þessum fáu orð-
um haldið Funkis nokkuð fram.
Það má þó ekki skoðast svo, að
ég sé á móti öðrum stefnum í iðn-
aði og byggingarlist. Hinar gömlu
stefnur hafa fjölmargt til síns
ágætis og eiga næstum óteljandi
listaverk, hver á sínum sviðum.
En þær voru fyrst og fremst
stefnur sinna tíma og mótaðar af
hugsunarhætti þeirra, og þess-
vegna má telja eðlilegt, að þær
víki að einhverju leyti til hliðar
fyrir hinum nýja tíma.
13