Samtíðin - 01.05.1934, Blaðsíða 28
S AMTÍÐIN
hrökkva til fyrir öllum nauðsynj-
um þess, enda kann konan
að berja sér og talar óspart um
hve erfitt sé að lifa á þessum
krepputímum. Börnin eru flest
um það bil að ljúka skólanámi og
eru að basla við að útvega sér
atvinnu. Það gengur stirt. Ein
systranna fær lágt launaða stöðu,
sem vélritunarstúlka. Launin
hrökkva rétt til vasapeninga og
til þess að lána bræðrum hennar
,,fimmkall“ öðruhvoru, þegar þá
langar til þess að bjóða vinkonum
sínum í bíó eða á kaffihús. Inn í
söguna er, eins og í flestar sögur,
fléttað ástaræfintýri. Frásögnin
er létt og lipur og öðruhvoru
krydduð Oslo-fyndni, sem gerir
söguna verulega skemtilega og
sanna. Höfundurinn er alla sög-
una út í ágætu skapi, og hlýtur
að koma lesandanum í gott skap
líka. Gl. R.
Nordens minsfa kungarike.
Eftir Nanna Lundh-Eriksson og
Ejnar Fors Bergström. — Stock-
holm 1933.
Okkur íslendingum þykir altaf
gaman að heyra hvað aðrar þjóð-
ir segja um okkur, sérstaklega ef
það er eitthvert hól. Aðfinslum
erum við ekki jafn ánægðir yfir,
þótt þær væru kanske stundum
engu síður gagnlegar.
„Minsta konungsríkið á Norð-
urlöndum“, heitir dálítil bók um
24
ísland, sem kom út um jólin í
Stokkhólmi. Höfundar bókarinn-
ar eru tveir: Nanna Lund-Eriks-
son kenslukona og Ejnar Fors
Bergström ritstjóri, bæði í
Stokkhólmi. Bókin er að mestu
leyti ferðasaga, en inn í hana er
fléttað sögulegum fróðleik og
lýsing á atvinnu- og þjóðlífi.
Frásögnin er fjörug og lifandi,
og hrífur lesandann með sér.
Öðruhvoru bregður fyrir æfin-
týrablæ, eins og þegar landsýn-
inni er lýst og skallinn á Vatna-
jökli gægist yfir sjóndeildarhring-
inn.
Höfundamir dást að fegurð
landsins og hinni hrikalegu nátt-
úru. Fólkið lýst þeim vel á. Sér-
staklega hafa konumar vakið
eftirtekt þeirra. „Konurnar, sér-
staklega þær miðaldra, og einnig
sumar yngri, líkjast drotningum
komnum beint úr æfintýraheim-
um“, segir á einum stað. Mikið
er gert af því hve fólkið sé vel
klætt á götunum, og enginn sjá-
ist illa til fara. Bílstjóramir fá
þar og sinn góða vitnisburð.
Villur, sem annars morar
venjulega af í bókum um ísland,
eru sárfáar og meinlausar, eins
og t. d. um hundana, að þeir
séu ekki teknir með í göngur,
þegar langt sé fanð, vegna þess
að þeir hafi ekki þol til að ganga
langar leiðir!
Bókin er aðallega ætluð sem
lesbók fyrir unglinga. Efalaust
verður hún vinsæl fyrir sína