Samtíðin - 01.05.1935, Blaðsíða 28

26
SAMTÍÐIN
Nýtt bindi af fornritaútgáfunni.
Síðan SAMTÍÐIN kom út síðast,
hefir Hið íslenska fornritafélag sent
frá sér 4. bindi af íslenskum fornrit-
um og eru í því þessar sögur: Eyr-
byggja saga, ásamt Brandsþætti
örva, og Eiríks saga rauða, ásamt
Grænlendingasögu og Grænlendinga-
þætti. Um útgáfu tveggja fyrstu
sagnanna hefir dr. Einar Ól. Sveins-
son séð, en Matthías Þórðarson þjóð-
minjavörður hefir séð um útgáfu
hinna þriggja. Eins og mönnum er
kunnugt, er svo til ætlast, að þessi
útgáfa fornsagna vorra sé bæði vís-
indaleg og alþýðleg í senn. Fyrra at-
riðinu hafa útgefendur fullnægt með
því að rita geysilangan formála fyrir
sögnunum (hann tekur yfir 96 bls.)
og semja ítarlegar skýringar við
texta sagnanna, sem prentaður er
neðanmáls. Munu fróðleiksfúsir
menn hafa gagn og gaman af hvoru-
tveggja. Þá fylgja þessu bindi ítar-
legar ættartölur ýmsra af söguhetj-
unum og registur. En þeir, sem meir
hugsa um að lesa fornrit vor sér til
dægrastyttingar munu vilja eignast
þessa bók vegna þess, hve fagurlega
er frá henni gengið í hvívetna. Letur
er ágætt, skýringar ítarlegar, upp-
drættir fylgja af landsvæðum þeim,
er sögurnar gerast á, og auk þess eru
í bókinni skírar og vandaðar mynd-
ir af Helgafelli, skálagólfinu á Ból-
stað, Kársstöðum í Álftafirði (allar
varðandi Eyrbyggja sögu), en auk
þess eru myndir af Brattahlíð, Herj-
ólfsnesi og Görðum á Grænlandi-
Það er jafnan merkur viðburður i
hinu fátæklega bókmentalífi Islend-
inga, er nýtt bindi bætist við frá
hendi Hins íslenska fornritafélags.
Hafa landsmenn sannarlega kunnað
að meta þetta fyrirtæki, því að forn-
ritin eru mikið keypt. En hitt mundu
margir telja æskilegt, að útgáfunni
yrði framvegis hraðað nokkuð meira
en verið hefir.
Af íslenskum fornritum eru áður
komin út aðeins 2 bindi. Eru í öðru
þeirra Egils saga, en í hinu Laxdæla
saga. Bækur þessar eru seldar í vönd-
uðu skinnbandi, pappabandi og ó-
bundnar. Yið skinnbandið mætti gera
þá athugasemd, að óheppilegt hefir
reynst, að það skuli vera í tveim lit-
um (svörtum og brúnum). Bækur
þessar eru góðu heilli keyptar mikið
til gjafa, en sá, sem gefa vill 2. eða
3. bindi, veit einatt ekki, hvernig litt
það 1. eða 2. bindi er, sem gefand-
inn á fyrir, og verður því oft að
renna blint í sjóinn um litinn. Af
þessu hefir hlotist talsverður óþarfa-
ruglingur, því að auðvitað vilja allir
bókamenn eiga þetta stórmerka verk
í sams konar lit. Undan þessu hafa
ýmsir kvartað.