Samtíðin - 01.03.1941, Blaðsíða 15

SAMTÍÐIN
11
íhugunárefni, hvert sem litið er, og
fyrir fræðimanninn fjöldi ómetan-
legra heimildarplagga, og það í
frummynd þeirra, án allra afmynd-
ana eða eftirstælinga.
Mér varð sérstaklega starsýnt á
landabréfasafnið í klausturbygg-
ingu Jerónýmusbræðra — Mosteiro
dos Jerónimos — þar sem ísland
sést linattsett á hinn margvíslegasta
liátt og með margs konar óvæntri
lögun. Eg efast ekki um, að þar
bafi verið af nógu að taka fyrir
sérfræðinga í hina óskrifuðu sögu
nni þátttöku Islendinga í landa-
fundum og landnámi vestan At-
lantshafs.
Annars var þarna svo margt, sem
niér fanst vert eftirtektar og ýtar-
legrar frásagnar, að engin lök eru
a því að lýsa því öllu í stuttri grein,
°g verður því nánari lýsing að I)íða
betri tíma.
Nýi presturinn: Eg skil ekki,
Iwers vegna söfnuðurinn fer beina
teið úr kirkjnnni ú drykkjukrærnar.
Meðhjálparinn: Það er það, sem
þeir kalla þorsta eftir réttlæti.
Kennarinn: Heldurðu, að menn
wundu ekki verða hrifnir af Mart-
e,w Lúther, ef hann væri núna
uppi?
Nemandinn: Það er nú trúlegt,
þar sem hann væri þá hér um bil
M)0 ára gamall.
Prestur: Geturðu sagt mér, hvaða
1‘tutir eru nauðsgnlegir í skírninni?
Barn: Vatn og barn.
Þegar
menn tala um hátt verð á íslensk-
um landbúnaðarafurðum, en kaupa
liins vegar útlendar vörur möglun-
arlaust, kemur mér stundum í hug
saga af Norðmanni, sem staddur var
á járnbrautarstöð á landamæruni
Noregs og Sviþjóðar. Maðurinn
þurfti að kaupa sér eldspýtustokk,
og uppgötvaði hann í þvi sambandi,
að sænskur eldspýtustokkur kostaði
3 aura, en norskur 5 aura.
— Ég er Norðmaður og kaupi
auðvitað norskar vörur, enda þótt
þær séu dýrari en erlendur varn-
ingur, sagði þessi þjóðholli Aust-
maður. Hann skildi, að hver sá evr-
ir, er rann til norskra framleiðenda,
vrði til þess að auka velmegun
norsku þjóðarinnar, spara henni
gjaldeyri og gera hana efnalega
sjálfstæðari en áður.
Ökkur Islendinga skortir stund-
um svipaðan hugsunarhátt, þegar
rælt er um verðlag á afurðum land-
búnaðarins.
T NÆSTA HEFTI verða m.a. mjög tíma-
1 bærar og athygliverðar greinar eftir
frú Oddnýju E. Sen, síra Árna
Sigurðsson og Ingólf Davíðs-
son magister.
Alla daga stend í stað,
streittur við að selja.
Ánægður ég er með það.
Aðrir mega velja.