Samtíðin - 01.03.1941, Blaðsíða 31

SAMTÍÐIN
27
altaf vel klædd, eða með öðrum orð-
um leitast við að fylgjast með tim-
anum, án þess að leyfa lionum að
láta mig eldast. Ég hef gert ykkur
þessa aldursjátningu, til þess að
veita ykkur stvrk gagnvart þeim
timamótum í lífi ykkar sjálfra, er
æska vkkar hverfur á braut. Sér-
tivert aldursstig mannsins hefur
eitthvað til sins ágætis. Æskan er
full af skemtanafýsn, tilhlökkun og
eftirvæntingu. Síðan taka við
þroskaár, en á efri árum styrkist
uinhurðarlvndi, dómgreind og skiln-
'ugur mannsins. Með þvi að láta
hverjum tíma nægja sína þjáning,
líta aldrei fram á veginn með kviða
°g horfa aldrei um öxl með sökn-
uði og trega, munum við varðveita
æskuna best og verjast ellinni. Mæl-
ið ekki ævi ykkar í árum, lítið á
hana sem læk, er líður áfram milli
bakka sinna og vex, verður meiri,
fegurri og friðsælli eftir því, sem
hann nálgast ós sinn.
jV/ÍENN SEGJA: Enginn getur
varist ellimörkunum. — Við,
sem neitum að segja til aldurs okk-
ar’ undmælum þessu. En það kost-
ar ærna fyrirhöfn. Það er okkur
fullljóst. Og þá vaknar þessi spurn-
nig: Borgar sú fyrirhöfn sig?
Ég býst við þvi. Hér er l)einlínis
um heilsuvernd að ræða. I>æknar
segja, að þeir menn, sem altaf séu
að tala um ímyndaðan sjúkleik sinn,
verði fvr eða siðar veikir. Ætli menn
geti ekki á sama hátt orðið ellinni
að bráð fy rir tímann, ef þeir eru
altaf að hugsa um það, hve gamlir
t^ir séu orðnir?
éjmjörlíkíð
vldurkenda
91 BONIÐ FINA
ER BÆJARINS BESTA BÓN
Hygginn maður notar
j'iUGGE'T’
Öviðjafnanlegur
sem leðurvari
í I
SPARAR PENINGA.
Ú
Heildsölubirgðir: H. Ólafsson & Bernhöft.