Samtíðin - 01.03.1941, Blaðsíða 22

18
SAMTÍÐIN
veit ekki, hve langa viðdvöl ég kann
að eiga þar. Ég er frá Los Angeles
og hef nýlega lokið þar nánii á bún-
aðarskóla. Nú er eg hingað kominn
til þess að grenslast eftir. Iivort hér
séu nokkur framtíðarskilyrði fyrir
mig.
Gonzalez leit rannsóknaraugum á
hinn unga mann. „Græningi“, liugs-
aði hann, og sennilega allvel efnum
búinn. Hann ákvað að láta gestinn
segja sér all af lélta um erindi sitl
og framtíðaráætlanir.
— Einmitt það, mælti luum hugsi.*
— svo þér eruð hingað kominn til
þess að leita gæfunnar. Ætlið þér
að'kaupa jörð og hyrja hér bþskap
eða fást við kaupsýslu?
— Það hef ég nú ekki afráðið til
hlítar. Framtíðin verður að skera
úr þvi, livort sé heppilegra. En til
að byrja með lief ég liugsað mér
að kaupa nokkra nautgripi og reyna
siðan að versla með þá. Ég hefði
gaman af að sjá, bvort slíkt borgar
sig. Að vísu skortir mig revnslu i
þeim efnum. En þar sem ég er út-
lærður búfræðingur, ætti ekki að
vera mikil bætta á því, að ég vrði
fyrir svikum. Þegar ég frétti, að
þér væruð stærsti bóndinn hér i
sveitinni, ákvað ég að ráðgast við
yður um framtíðaráform mitt, og
því er ég liér kominn.
— Mér er það að sjálfsögðu sönn
ánægja að leggja yður hoil ráð, svar-
aði (ionzalez. — En þér verðið að
vera mjög varkár, þvi að í þessari
grein er mikið af alls konar svika-
lómum, sem reyna að pretta alla
viðvaninga. Sjálfur hef ég ekki i
byggju að selja neinar skepnur, því
ég býst við; að þær bækki í verði.
Hann skotraði augunum til gests-
ins, sem virtist mjög vonsvikinn.
— Það var leitt, ansaði Fred
Clarke. — Ég var nefnilega búinn
að frétta, að þér ættuð svo afburða-
vænar skepnur, og ég hefði nú satt
að segja gaman af að líta á þær,
ef þér hefðuð ekkert á móti því.
— Síður en svo, en í dag er það
orðið of seint. Þér gerið svo vel og
gistið hjá mér í nótt, og snennna i
fvrramálið getum við litið á grip-
ina.
Uiigi maðurinn bugsaði sig um
eilt andartak. — Jæja, mælti hann
því næst. — Ég hafði nú ekki hugs-
að mér að hafa bér neina viðdvöl.
En fyrst þér eruð svo elskulegur að
ætla að skjóta skjólsliúsi yfir mig
í nótt, tek ég boði vðar með þökk-
um.
Við kvöldverðinn dró Gonzalez
upp brennivinsflösku, og brátt urðu
þeir, gesturinn og hann, létlir í máli.
Clarke talaði um Los Angeles, og
Gonzalez hældi sveitalífinu og
kvaðst aldrei liafa verið í neinni
stórborg. Þegar liann gekk til sæng-
ur, var liann mjög ánægður, því að
nú liafði liann komist að raun um,
að Glarke var Ijróðursonur amer-
isks fylkisstjóra og auk þess stór-
efnaður.
Morguninn eftir riðu þeir út i
haga, og þegar Clarke sá búpening
Gonzalezar, vakti hann enn máls á
því, hvort gripirnir væru falir. Gon-
zalez tók því i fvrstu mjög fjarri,
en þar kom, að hann liét að selja
gesti sínum 100 uxa. Þeir þráttuðu
lengi um verðið. Gonzalez vildi fá