Samtíðin - 01.03.1941, Blaðsíða 10

6
SAMTÍÐIN
menn eru allra manna slyngastir við
að nytfæra sér nýjar hugmyndir og
uppfyndingar og græða á þeim.
Kemur þá að miklum notum, hve
vel ' verslunaraðferðir þeirra eru
skipulagðar og hve sölutækni þeirra
er geysilega mikil. Þá er blaða- og
útvarpsauglýsingum líka beitt misk-
unnarlaust.
Enda þótt Amerikumenn geysist
sífelt áfram á braut nýjunganna,
eru þeir ihaldssamir á ýmsum svið-
um og mjög trúir gömlum venjum.
A þetta við um listir, hlaðamensku
og kaupskap. Ef amerískir Iista-
menn, blaðamenn eða kaupsýslu-
menn fylgja ekki gildandi venjum,
geta þeir átt á hættu, að þeim sé
lítill gaumur gefinn.
Það gelur reynst ókunnugum
furðu örðugt, að ná tali af meiri
háttar amerískum kaupsýslumönn-
um í fyrsta sinn, og er þá oft nauð-
svnlegt að hafa upp á vasann með-
mæli eða kveðju frá einhverjum,
sem þeir þekkja. Slikir menn eru
önnum kafnir og sinna ekki hverj-
um, sem vera skal. En takist mönn-
um að kynnast þeim og ávinna sér
samúð þeirra, eru allir vegir færir,
og amerískir kaupsýslumenn reyn-
ast vfirleitt hleypidómalausir og á-
kjósanlegir félagar.
Konur og karlar.
— Lifnaðarhættir fólks í Banda-
rikjunum eru auðvitað mismunandi
eftir þvi, hvort menn I)úa í stór-
borgum, smábæjum eða uppi í sveit.
Amerikumenn liafa löngum virt og
dáð konur af heílum hug. Kvrir
nokkrum árum kom ekki svo stúlka
inn í sporvagn, að karlmenn spryttu
ekki upp úr sætum sínum, hver í
kapp við annan, til þess að bjóða
henni sæti sitt, ef þar var þröng á
þingi. En síðan konur tóku að ger-
ast keppendur karlmanna í atvinnu-
lífinu, hefur þetta breytst að veru-
legum mun. Nú fá stúlkur oft að
standa í sporvögnum, en karlmenn
sitja sem fastast, ef ekki eiga í hlut
gamlar eða lasburða konur eða
mæður méð'barn á handléggnum.
Margar gíftar konur líta á menn
sína sem vinnuvélar. Þeir eiga að
afla fjár og aftur fjár, sem þær og
hörnin mega síðan eyða gegndar-
laust. Eftirfarandi frásögn lýsir þvi
vel, hve húsfeður eru stundum
ræntir réttindum sínum: Amerísk-
ur kaupsýslumaður, sem vann haki
brotnu i borg, lieimsótti öðru bverju
konu sína, er hafðist við uppi í sveít,
ásamt einkasyni þeirra hjóna.
Sunnudag nokkurn hagaði sonurinn
sér þannig, að faðirinn áleit óhjá-
kvæmilegt, að tekið yrði í lurginn
á honum. Strákur æpti undan högg-
uin föður sins, og þegar móðir hans
kom og heimtaði skýringu á þessu
athæfi manns síns, æpti sonurinn:
— Þessi náungi, sem kemur liingað
öðru hvoru í lieimsókn á sunnudög-
um, leyfir sér að lemja mig!
Önnur saga lýsir enn fremur við-
horfi amerísks auðmanns i hjóna-
bandinu:
Hann var á ferð í Evrópu ásamt
konu sinni, er honum harst sím-
skeyti um það, að jarðskjálfti hcfði
lagt heimili hans, í grend við San
Francisco, i rústir. Hjónin fóru þeg-
ar vestur um haf, og skömmu seinna