Samtíðin - 01.02.1942, Page 30

26
SAMTÍÐIN
Minn síðasti morgunn, Flakkarinn
á liestum, Tvær hæðir, Stephán G.,
Ekki má ek blóð sjá og" Raddir, sem
aldrei hljóðna, — öil eru þessi kvæði
með ótviræðum snilldarbrag, og
bera vott um ljóðræna yfirburði og
næman skilning á yx-kisefnunum. En
einmitt þetta tvennt er úrslitalóðið
á vogarskálinni. Þegar greint er á
milli skáldskapar og hagleiks um
orðaval. Þess vegna skiptir það ekki
miklu máli, þótt fáeinum kvæðum
kunni að vera eittlxvað ábótavant
um form: Þau eru samt sem áður
gædd öllum liöfuðeinkennum
skáldsins, innsæi þess, hljómi og
töfrum.
Guðmundur Böðvarsson er enn
ungur maður. Á daginn gegnir hann
liinum erfiðu störfum íslenzks
syeitahónda, en þegar aðrir njóta
svefns, vakir hann við strengleik
liörpu sinnar og yrkir fögur ljóð, í
stað þess að unna sér hvíldar. Það
er ekki á allra færi að gegna jafn-
lorveldu hlutskipti, cn Guðmundur
Böðvarsson leysir það þannig af
hendi, að öll íslenzka þjóðin stend-
ur í þakkarskuld við hann. Þá skuhl
fær hún hezt greitt með því að lesa
Ijóð lians, læra þau — og meta þau.
- Heldurðu, að miklar gáfur
gangi í erfðir?
Eg veit bað ekki. Ég á engin
börn.
Máðirin: - Góður drengur er
aldrei óþægur við foreldra sína.
Dóri litli: —- Við hverja er hann
þái óþægur?
Happdrætti
Háskóia Islands
Fyrirkomulag er með sama hætti og síðasta ár:
6000 vinningar, 30 aukavinningar
Samtals kr. E .400.000,00
Athugið ákvæðin um
skattfrelsi vinninganna.