Samtíðin - 01.10.1944, Page 8

4
SAMTÍÐIN
félag vort, ef það á fjárhagslega að geta
lifað. Vér þurfum þar að standa saman
og vanda vel hvert fótmál. Vér erum
stundum fljótir til ákvarðana. fslending-
ar hafa jafnvel gefið út yfirlýsingu um
utanríkismálastefnu sína að lokinni styrj-
öldinni. Er þó enn lítt um það vitað,
hvernig umhorfs verður í heimi þá.“
Hér hafa verið tekin upp þau orð í
ræðu sendiherrans, er einkum varða hið
neikvæða í opinberu lífi hér heima. En
í heild sinni bar ræðan vott um þann
eldhita, þá bjartsýni og djörfung, er hann
átti sér þegar á bernskuskeiði. Það er vel,
að þessi orð skuli hafa borizt hingað frá
svo merkum manni í fjarlægu landi. Giftu-
drýgstu hvatningarorð til fslendinga í
sjálfstæðisbaráttu þeirra bárust þeim mörg
hver handan um haf. Þarf í því sam-
bandi ekki annað en benda á bréf Jóns
Sigurðssonar og fjölmargt í Á r m a n n i
á alþingi, Fjölni og Nýjum fé-
1 a g s r i t u m.
Erlendis öðlast menn það víðsýni, sem
hér heima hefur löngum reynzt ilítt kleift
að afla sér.
Ungur maður kom til gullsmiðs
og bað hann að selja sér liring
lianda unnustu sinni og grafa inn-
an í hann: F r á J ó ni t i l
M ö g g u. GuIIsmiðurinn taldi
hgggilegra að grafa aðeins: Frá
J ó n i.
Úrsmiður (við gamla konu): —
Þessi klukka gengur í átta daga, án
})ess að hún sé dregin upp.
Gamla konan: — Guð minn góð-
ur, en hvað gengur hún þá lengi,
ef þér dragið hana upp?
Þegar gróðansþrædd er leið,
þykir lítill dropinn.
UggsQMgp') I Heim að dyrum braut
lc\ ^ JcJ , .*
er breið,
og búðin mín er opin.
JÓNATAN JÓNSSON:
Hún Ástríður Englending þráir
og úrsvalan varanna koss,
en faðirinn ham'stola hrópar
í himininn: „Frelsaðu oss!“
Hún hjalar við svanmjúkan svæfil,
er svefnroðinn læðist um kinn.
í dýrlegum draumanna sölum
hún dansar við unnustann sinn.
Með hárið í ljósgullnum hjúpi
um hálsinn að vanganna brún
Hún læðist svo léttfætt sem hindin
um lendur og blómfögur tún.
Og skáhallt í „braggana“ skundar,
er skyggir á hernumið svið.
Og rjóðan á vangann hann Ríkarð
hún ræðir sín «inkamál við.
Og setningin litla og ljúfa
„I love you“ af vörunum fer,
því hún var sá orðleikur eini,
sem ungfrúin gagnkynnti sér. .
Hún þráði svo erlendan unað,
er ástríður færðust um svip
og stofnaði útgerð í ástum
með útvalið hamingjuskip.
Sá ókostur liggur í landi,
sem lamar vor inndælu fljóð,
að æxlast á erlenda vísu
og óhreinka kyngöfugt blóð.
Menn segja, að sjáist í vöggu
tveir svertingjar borginni í
og nýlega, er kona tók krankleik,
var Kínverji valdur að því.