Samtíðin - 01.11.1955, Blaðsíða 16

Samtíðin - 01.11.1955, Blaðsíða 16
12 SAMTlÐIN rplikiunenni // Gréta Garbo, leikkonan óviöjafnanlega GRÉTA GARBO stendur á fimm- tugu. Það er ekkert leyndarmál, því að allur heimurinn fylgist með þessari hlédrægu kvikmyndadís, svo að hún hefur livergi frið, löngu eftir að liún hefur náð þeim aldri, sem orpið hef- ur hverja Hollywood-stjörnuna af annarri miskunarlausri gleymsku, gert þær að sannkölluðum safngrip- um, laugaðar daufum endurminning- um í stað vínandans, sem hafður er til að varðveita dýrin í náttúrugripa- söfnunum. En Gréta Garbo gleymist ekki. Á dögunum sá hópur norrænna ferðamanna liana, klyfjaða bögglum, læðast meðfram Markúartorginu i Feneyjum. Þrátt fyrir stóran hatt og svört sólgleraugu mátti gerla sjá, að þar fór þreytuleg kona, sem aldur og áhyggjur höfðu ekki snið- gengið. Sennilega á hún ekki eftir að leika í fleiri kvikmyndum. Hún hætti því ótilkvödd fyrir nokkrum árum, með- an stjarna hennar var enn í svimandi hæð. Þeir, sem fylgdust með hlut- verluim hennar mynd eftir mynd, söknuðu skyndilega vinar í stað. Engin leikkona hefur síðan megnað að bæta þeim þann missi. ÞAÐ Á VIÐ á hálfrar aldar afmæl- inu, að minnast Grétu Garbo í þess- um þætti. I því sambandi knýr sú spurning fyrst á: Hvernig hófst þessi kyrrláta og ómannblendna sænska stúlka til heimsfrægðar? GRÉTA GAR B□ Hún fæddist í fremur fátæklegu hverfi í Stokkhólmi í september árið 1950. Frá barnæsku fór hún ein- förum og sinnti lítt leikjum í hópi annarra barna. Enda þótt hún væri greind og námfús, þótti henni miður að þurfa að sækja fjölsetinn barna- skóla. Hún greip því fegins hendi tækifærið að hætta slcólanámi 15 ára gömul, er faðir hennar lézt og fátæk fjölskyldan þarfnaðist fyrirvinnu barnanna. Fyrst var henni fengið það starf að sápa menn fyrir rakstur í rakara- stofu skammt frá heimili sínu. Ekki féll Grétu sá starfi og réðst því til afgreiðslustarfs í hattadeild vöru- liúss mikils i horginni. Heldur þótti hún þar óframfærin og lítill sölu-

x

Samtíðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Samtíðin
https://timarit.is/publication/647

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.