Samtíðin - 01.07.1966, Blaðsíða 9

SAMTlÐIN
5
lót taktstokkinn falla. „Viljið l>ér ekki fara
lieim og hvila j'ður? Við getum a'lveg
eins liaft þessa æfingu í fyrramálið.“
»,Nei, þakk’ yður fyrir,“ svaraði kon-
sertmeistarinn.
,,En hvað er þá að yður?“
„Ef satt skal segja, þá hef ég alltaf
haft ofnæmi fyrir músík!“ anzaði maður-
inn.
Dásamlegt að eldast
„ÞAÐ ER ekkert að eldast, þegar mað-
Ur er alltaf jafn ung,“ sagði 35 ára gömul
stú'lka við vinkonu sína.
Hann kemur ekki
AFGREIÐSLUMAÐUR gistihússins var
orðinn þreyttur og úrillur, enda dagur að
kvöldi kominn.
„Eg hef alls ekkert herhergi handa yð-
ur!“ sagði hann við nýkominn gest.
„En ef forsetinn kæmi nú hérna inn úr
dyrunum og bæði um herbergi, munduð
þér þá úthýsa honum?“
„Auðvitað ekki!“
„Látið þér mig þá hara liafa herbergið
lians, því hann kemur al'ls ekki hingað
í kvöld,“ sagði gesturinn.
^kert að ottast
Á. FRUMSÝNINGU í leikhúsi suður i
Áfríku kváðu við skothvellir í áheyr-
e>idasalnum. Það var ekki laust við, að
Eikhúsgestum hrygði við, og voru þó
flestir þeirra ýmsu vanir. En í þessum
®vifum birtist leikhússtjórinn hrosandi
a sviðinu og kallaði fram í salinn:
„Heiðruðu gestir. Verið alveg óhrædd-
lr- Við skjótum enga nema gagnrýnend-
Ur l»laðanna!“
^ma heyrir svo illa
NONNI litli fór með kvöldbænirnar sín-
llr í hljóði, en lirópaði að lokum: „Góði
^11®, gefðu mér nú skellinöðru í afmælis-
gjöf!“
„Af hverju hróparðu svona, harn?“
sPUrði móðir hans.
„Af því hún amma heyrir svo illa.“
^llt — e5a ekkert!
UNGUR maður kom til gamals bónda
a biðja dóttur hans. (Það hlýtur þvi að
'Gra langt síðan).
„Má — má ég biðja um hönd dóttur
^ ar?“ stamaði pilturinn.
j. “Ekki að tala um, lagsi. Annaðhvort
U|ðn allan kvenmanninn eða ekki!“ anz-
aði karhnn.
Breyttir tímar
Á DÖGUM Balaams var það talið krafta-
verk, að asni gæti talað. Mikil virðist þró-
unin hafa orðið síðan!
Oheppileg auglýsing
FARANDPREDIKARI í Bandaríkjun-
um auglýsti ræðuefni sitt á væntanlegri
samkomu þannig: Hvernig er paradís, og
hverjir komast þangað? Hann fékk aðeins
örfáa áheyrendur.
Viku seinna auglýsti hann þetta ræðu-
efni: Hvernig er helvíti, og hverjir lenda
þar?“
í það skipti var ekki einungis húsfyllir
á samkomunni, heldur urðu margir frá að
hverfa.
Örðugt að gera greinarmun
MAÐUR, sem lá í sólbaði, sagði við ná-
unga, sem lá við hlið hans:
„Mikið eru strákar og stelpur áþekk nú
á dögum. Sjáið þér nú t. d. stúlkuna
þarna.“
„Það er ekki stúlka; það er sonur minn,“
anzaði hinn.
„Fyrirgefið þér, ég vissi ekki, að þér
væruð faðir hans!“
„Ég er ekki faðir hans; ég er móðir
hans.“