Fréttablaðið - 06.08.2010, Blaðsíða 34

18 6. ágúst 2010 FÖSTUDAGUR
BAKÞANKAR
Brynhildar
Björnsdóttur
Hver er þessi Paul Allen?
– Fréttablaðið fjallar um
auðjöfurinn á skútunni
í Reykjavíkurhöfn.
Tæknin er máttug og
mislynd
– stjórnmálamenn og tölvu-
klúður í gegnum tíðina.
Þráði að verða spekingur
– Þórbergur í nýrri bók.
Úlfaldar og fljótabátar
– Annars konar ferðamáti.
Matur og menning
– Sælkeraferðir á fjarlægum
slóðum.
■ Pondus Eftir Frode Øverli
■ Gelgjan Eftir Jerry Scott & Jim Borgman
■ Handan við hornið Eftir Tony Lopes
■ Barnalán Eftir Jerry Scott & Rick Kirkman
...Og Helga, lofarðu
að kaupa húsgögn
í flötum kössum og
láta Sigurð setja þau
saman án þess að
skipta þér af eins
lengi og þið lifið?
Ókei!
Smá úr skóla
lífsins,
sonur sæll!
Vá!
Frábært!
Ég er alltaf að
læra eitthvað af
þér, pabbi!
Fallegt!
Þú fórst ekki með
rusltunnuna á sinn stað
þannig að ruslabíllinn
skildi það eftir!
Refsingin er að þú ferð
inn í herbergið þitt og
verður þar í
12 tíma!
Nú,
jæja þá.
Þau geta tekið frelsið
mitt, en þau geta ekki
tekið letina mína.
Ókei, við þurfum að útbúa einhvers
konar tímabundna bleiu þangað til
mamma þín kemur
heim úr búðinni.
Já!
Ekkert
mál!
Leitaðu að ein-
hverju rakadrægu
og einhverju til að
festa það
niður.
Bómull og
límband!
En glansandi
silfurbleia
myndi líta svo
vel út!
Passaðu hana á
meðan ég leita.
Ég er alin upp í götunni Kúrlandi og þegar ég sagði til heimilis sem barn
fékk ég alltaf að heyra einhverja skemmti-
kersknina um leti, notalegheit og afslapp-
elsi. Ég var sjálf mjög lengi að gera teng-
inguna á milli sagnarinnar að kúra og
götunnar minnar þar sem risastórt bíla-
stæðið var afar ákjósanlegt til útileikja
og ekkert sérstaklega mikið kúrt, að því
er ég vissi. En kannski er þessi bernsku-
reynsla ástæða þess hvað kyndug götu-
nöfn geta skemmt mér konunglega.
ÁLFKONUHVARF er uppáhaldsgötuheitið
mitt núna og velti Mururima úr sessi fyrir
nokkrum árum, enda féll ég næstum í
stafi af gleði þegar ég heyrði fyrst talað
um dularfulla Álfkonuhvarfið. Dverga -
kór er enn eitt lífsgleðjandi götuheiti,
að ógleymdri Martröð sem ég held
alveg örugglega að sé enn þá til ein-
hvers staðar.
KONU sem hefur svona lágan
skemmtanaþröskuld er auðvitað
endalaust skemmt þegar hún ekur
um sveitir landsins. Strjúgsstað-
ir gleðja, sömuleiðis Nípukot og
þá má ekki gleyma Kúskerpi
í Skagafirði. Sum bæjarnöfn
vekja skefjalausa forvitni um
uppruna, til dæmis Kræk-
lingahlíð (hvernig komust
þeir þangað?) en önnur segja
sig alveg sjálf, eins og Samkomugerði I
og II sem hljóta að vera miklir gleðibæir
og ekki bara einn heldur tveir greinilega
nefndir til að laða fólk að.
SVO er líka hægt að skemmta sér í bíla-
leiknum „Safnaðu skrokknum“ þar sem
sá vinnur sem kemst næst því að setja
saman heilan líkama úr þeim líkamshlut-
um sem finna má hér og þar um landið.
Ýmis bæjarnöfn koma þá að góðum notum,
til dæmis Tunga, Hæll, Háls, Enni, Kinn,
Hryggur, Botn, Höfði, Öxl og Bringa. Í
því samhengi má reyndar benda á að tölu-
verður fjöldi landsmanna býr í botnlanga,
nokkrir í túnfæti en færri á útnára.
ÉG gleymi því seint þegar ég ók framhjá
sveitabænum reisulega Beltisstað í Borg-
arfirði og flissaði alla leiðina norður að
möguleikanum á því að búa undir Beltis-
stað eða neðan við Beltisstað, milli þess
sem ég hristi höfuðið yfir því hvernig
fólki hefði nokkru sinni dottið svo furðu-
legt bæjarnafn í hug. Beltisstaðargrínið
lifnaði síðan við í hvert sinn sem ég átti
leið um, allt þar til innfæddur Borgfirð-
ingur benti mér á að bærinn héti alls ekki
Beltisstaður heldur Beitistaðir og grínið
snerist við og varð á minn kostnað. Bæjar-
nafnið Beltisstaður er því laust ef einhver
góðhjartaður nýbóndi vill gleðja vegfar-
endur, ekki síst mig, á ferðum um þjóð-
veginn.
Undir Beltisstað