Morgunn - 01.06.1933, Qupperneq 100

94
M 0 R G U N N
alla nmhyggju fyrir fjölskyldum sínum og þeim mönn-
um, sem þeir hafa unnað hér á jörðunni. Þeir sýna áhuga.
sinn á margvíslegan hátt, og þeir hafa mátt til þess að
heilbrigður og ánægður, þá vita þeir það, sem farnir eru
veita þeim ráðleggingar, sem af einhverjum ástæðum
þurfa hjálpar við. Ef einhver í fjölskyldunni er sjúkur
eða á við þjáning að búa, eða ef hann að hinu leytinu er
á undan, og geta látið í ljós samúð sína og bent á ráð við
örðugleikunum, eða sýnt fögnuð sinn og ánægju út af
vellíðan þeirra, sem þeir unna. Móðir margra barna, sem
öll hafa verið henni ástfólgin, er ekki líkleg til þess að'
fara að láta sér standa á sama um neitt þeirra, enda gerir
hún það ekki. Hún minnist á hvert þeirra á viðeigandi
hátt og sýnir þekkingu á einkennum þeirra hvers um sig.
Hún man eftir afmælum þeirra og öllum slíkum atburð-
um, og stundum leggur hún til, að þeim séu gefnar ofur-
litlar gjafir. Þeir, sem enn hafa máttinn til þess að fara
með jarðnesk efni, fara eftir jieim tillögum.
Þeir, sem á undan eiru farnir, hafa sitt eigið verk
að vinna, sínu eigin lífi að lifa, og eru ekki altaf að skifta
sér af fjölskyldum sínum eða málefnum þeirra, sem þeir
hafa skilið við um stund. En svo var líka meðan þeir voru
hér; þeir urðu að sinna sínum eigin málum, lifa sínu eigin
lífi; en þetta var ekki því til fyrirstöðu, að þeir létu sér
ant um aðra og væru fúsir á að hjálpa þeim; og þetta
sama heldur nú áfram. Af öllum þeim heimskulegu mót-
bárum, sem komið er með gegn því, að framliðnir menn
hugsi um velferð þeirra, sem þeir hafa skilið eftir, er sú
hugsun vitlausust, að slíkar hugsanir tefji fyrir þeim og
dragi þá niðuir á við. Mannleg ástúð er eðlileg, með öðrum
orðum guðdómleg, hér á jörðunni; og henni er ætlað að
halda áfram óskertri í öðru tilveruástandi.
Það er engin þörf á því að vera að rökræða það, hvort
þetta sé svo eða ekki; staðreyndimar tala sjálfar sínu
máli. Allir komast að raun um, að þetta er satt. Eg get
ekki svarað öllum spurningum um hagi framliðinna