Morgunn - 01.06.1933, Qupperneq 102

•96
M O 11 G U N N
líkt eins og áður. Þeir eru ekki svo gjörbreyttir, að þeir
séu óháðir kærleika vorum. Ekki eru þeir heldur tafar-
laust orðnir fullkomnir; eins og stendur í Vulgata: „non
sine nobis consummarentur“.') Það er illa gert, að hirða
alls ekkert um þá. Svo að ef vér finnum, að enn er þörf á
bænum vorum fyrir framliðinni sál, að henni er nauðsyn
á bænum vorum og ástríkum hugsunum, þá er ekkert guð-
leysi í þeirri hvöt vorri, og vér þurfum ekki að synja um
neitt, sem vér finnum að við á. Sannleikurinn er sá, að
sumum framliðnum mönnum er oss auðveldara að hjálpa
en mönnum, sem eru þeirra megin; vera má, að þeir hafi
aldrei trúað því, að framliðnir menn væru til, og að þeim
veiti nú örðugt að verða varir við þá. Þar eru alls konar
menn og vingjarnlegar vitsmunaverur koma með fáeina
af þeim, til þess að þeir læri eitthvað af því, sem oss
kann að auðnast að kenna, svo að þeir geti lagt út á þá
braut, sem liggur upp á við, ef þeir halda eftir henni.
Vér getum litið svo á, að vér séum í undirtyllustöð-
um í þeim mikla f jölda, sem reynir að vinna að hinu góða.
Vér reynum að aðstoða æskulýðinn í baráttu hans hér,
og suma af oss má nota til þess að hjálpa þeim, sem veitir
örðugt að verða varir við aðstoð frá verum, er standa þeim
svo miklu hærra, eins og flestir standa hinumegin. Fá-
einum af þeim, sem eigingjarnir hafa verið, veitir léttara
að hlusta á og sinna vorri ófullkomnu fræðslu; og oss
kann við og við að auðnast að hjálpa slíkum vanþroskuð-
um sálum, með því að fræða þær um það, sem vér vitum
um þeirra nýju tilveru, og með því að sýna mannúðlega
samúð með myrkri þeirra og vanþekking. Þeir vita ekki
æfinlega, að þeir séu dánir.
Þar á móti draga börn tafarlaust að sér ástríka um-
hyggju og þýðast hana. Sérhver móðir getur glaðst af
því, að barnið hennar er í góðum höndum, og að betur
') í íslenzku biblíuþýðingunni: »Þeir því aðeins skyldu full-
komnir verða, að vér yrðum það ásamt þeim«. (Hebr. 11, 40).