Morgunn - 01.06.1939, Blaðsíða 8

2
M O R G U N»N
Vér helgum þennan félagsfund vorn minningu þess
manns, sem í upphafi fyrir 20 árum var annar aðalstofn-
andi félags vors, prófessors Haralds Níelssonar, sem
einnig var önnur aðalstoð og stytta félagsins alla stund
meðan honum entist aldur.
Vér erum sannfærð um og höfum orðið þess áskynja,
að það vekur sérstaka ánægju, að vér getum haldið
þessa samkomu vora á þessum stað, í þessu guðshúsi, sem
honum var svo kært, þar sem hann vann sitt þjóðkunna,
andríka prédikunarstarf í 14 ár. Vér vitum, að það er í
hans anda, að vér erum hér. Hann er oss hvergi nær en
á þessum stað.
Vér minnumst þess, að hann væri í dag 70 ára, ef guð
hefði unnt oss að halda honum. En hans vegir eru aðrir
en vorir vegir. Og vér eigum þess einnig nú að minnast,
að 10 ár, og þó nokkuð meira, eru liðin síðan félag vort
varð fyrir þeirri reynslu, að sjá honum á bak með þeim
óvenjulega miklu hæfileikum. starfsþreki og áhuga fyr-
ir félagsmáli voru, sem hann var búinn.
Það eru 10 ár, helmingurinn af starfsæfi vors enn þá
unga, og þess vegna líka enn þá veika félagsskapar, sem
vér höfum orðið að vera án hans. Það var þá svo rétti-
lega sagt á minningarhátíðinni, sem vér héldum við frá-
fall hans, að vér vissum ekki, hvernig vér ættum að vera
án hans. Og nú — nú má jafnréttilega segja, að vér vit-
um ekki hvernig vér höfum farið að því, að vera án hans.
Og sú saknaðartilfinning fyllir oss nú því meiri kvíða,
þar sem vér eigum jafnframt þess að minnast, að vér
höfum á þessu ári átt einnig á bak að sjá hinum öðrum
aðalstofnanda félags vors, forsetanum Einari H. Kvaran,
sem var fyrsti frumkvöðull málefnis vors, og einn tók
á herðar að mestu hlutverk þeirra máttarstólpanna
beggja, er hinn ágæti og trausti samherji hans var liðinn.
Þeim verður hvorugum nokkurn tíma gleymt í þessu fé-
lagi og væntanlega á sínum tíma stofnað til sameigin-
legrar og varanlegrar minningar um þá báða.