Morgunn - 01.12.1947, Qupperneq 17

M O R G.U N N
95
að niðurstöður sálarrannsóknanna hafa hlotið viðurkenn-
ingu, mun heilt steypiflóð hláturs skella á þeim vísinda-
mönnum, sem svo legi hafa staðið gegn því, að almenningur
þyrði að trúa sannleikanum.
Sagan af kardínálanum og Galileo verður blátt áfram
skynsamleg, þegar hún er borin saman við afstöðu efnis-
öyggjuvísindamanna nítjándu aldarinnar til rannsókna á
hinu ójarðneska.
Er hægt að lesa frásagnirnar af þeim staðreyndum, sem
hér hefir verið lýst, án þess, að sjá, að enda þótt þoka og
mistur hvíli yfir þessari strönd, sem ekki er búið að gera
landabréf yfir enn, þá höfum vér þarna fastan og áþreif-
anlegan höfða, sem skagar fram í sólskinið? En lengra í
burtu liggur meginlandið mikla, land leyndardómanna, sem
enn bíður brautryðjendanna með komandi kynslóðum að
r-annsaka og kanna.
Síðan þessi ritgerð var skrifuð, hafa nýjar rannsóknir
verið gerðar og merkilegar myndir teknar af ectoplasmanu
hjá frú Crandon í Boston, miðli dr. Hamiltons í Winnipeg
og frú Henderson í London. Ef til væri sá maður, sem
getur skoðað allar þessar ljósmyndir án þess að sannfær-
ast um, að hér er búið að opna vísindunum nýtt rannsóknar-
svið, þá fullyrði ég, að sá maður er ekki þess umkominn
að veita viðtöku nýrri hugmynd, eða fella heilbrigða dóma.
J. A. þýddi.