Morgunn - 01.12.1947, Blaðsíða 24

•102
MORGUNN
lega dýrðlegt og ekki væri unnt að segja til neinnar hlít-
ar frá dásemdum þeim, sem það hefði að geyma. Hann
kvaðst hafa hlotið þar vigslu og öðlast með henni rétt til
að vera musterisþjónn. Hjá musterinu kvað hann tjöm
eina vera, vatnið í henni vera tært eins og kristall, og yfir-
borð hennar líktist gljáfægðum spegilfleti fremur en nokkru
öðru. Hann kvað vatnið í tjörninni vera gætt einkennileg-
um næmleika, það sýndi hugsanir áhorfandans eða mynd-
ir þeirra og opinberaði þroskastig og sálarlíf hans. Þar
væri engu hægt að leyna. Hann kvað niarga anda vitja
þessa staðar, og iðulega væru þar fluttar bænir fyrir þeim,
sem við örðugleika ættu að stríða, beggja megin landa-
mæranna. Einkum hefði mikið verið gert að þessu á styrj-
aldarárunum. Því næst kvaddi hann fundargesti og bað
Guð að blessa þá og starfsemi miðilsins.
Þvínæst ávarpaði Mika, aðalstjórnandi miðilsins, fundar-
menn og bað þess, að þessi starfsemi mætti verða öllum til
blessunar. Skilaði hann kveðjum til ýmissa fundarmanna,
nafngreindi hann einkum vilborgu, er beðið hefði sig fyrir
kveðjur.
Stuttu síðar hófust líkamningafyrirbrigðin með því að
miklar útfrymisslæður sáust umhverfis miðilinn. Kváðust
ýmsir fundarmanna hafa séð þær yfir höfði hans, bak
við hann og beggja megin við hann. Þeir, sem næstir
sátu byrginu, höfðu orð á því, að þeir hefðu fundið eins
og kaldan gust leika um sig, er slæðurnar bærðust til.
Rautt ljós hafði verið í loftinu, en nú bað Míka um,
að rauða ljósið á veggnum væri heldur notað, loftljósið
myndi vera of nærri verunum og of sterkt. Var farið að
óskum hans um þetta.
Eftir stutta stund heyrðist skýr kvenmannsrödd innan
úr byrginu, og töldu fundargestir sig þar þekkja rödd Rítu-
Að vörmu spori kom hún út úr byrginu, gekk fram með
tjaldinu, rétti fram hendurnar og sagði: Isleifur, og nefndi
einnig nafnið: Þuríður.
Næst kom líkömuð vera, er kvaðst vera dr. Monarch.