Morgunn - 01.12.1947, Blaðsíða 38

116
MORGUNN
fjarlægð frá sæti miðilsins, lok þess var opnað og því
skellt aftur tvívegis með svo miklu afli, að söng í öllu
hljóðfærinu. Plata Sú, sem áður er getið (hún var úr
fremur þunnum krossviði og smurð með sjálflýsandi efni
öðru megin), sveif um herbergið, stundum hægt, stundum
með ofsahraða, og á ljósfleti hennar sást mjög greinilega
lítil hönd, er hélt á plötunni og sló fingrunum á hana við
og við. Sá ég þær hreyfingar mjög skýrt og greinilega (en
platan og aðrir hlutir svifu í loftinu hátt fyrir ofan það,
sem fundarfólk hefði náð til, þótt það hefði haft lausar
hendur). Dósirnar með smádótinu í, voru á hraðri ferð
um stofuna og hringaði í þeim go glamraði, svo að eigi
varð um villzt. Stafprikinu var hvað eftir annað slegið í
höfuð fundargesta, stundum þéttingsfast, en eigi svo að
meiðslum ylli. Or vatnsglasinu var skvett og kom nokkuð
af vatninu á ýmsa fundargesti, og þegar kveikt var, sáust
vatnssléttur á stofuveggjunum í um tveggja metra hæð
frá gólfi, en rúmlega þriggja metra fjarlægð frá stól mið-
ilsins.
önnur konan, sem sat næst miðlinum, fann að tekið
var að toga í stól þann, sem hún sat á. Létti hún sig þá
loks í sætinu, var þá stóllinn tekinn og honum fleygt
yfir höfuð hennar og upp á borðið með miklu afli, og þar
lá hann á hliðinni, þegar Ijósin voru kveikt. Þá fundu og
þessar konur, að miðillinn tók að lyftast frá gólfinu, stóðu
þær nú báðar upp og slepptu eigi höndum hans, og fylgdust
þær þannig með því, hversu hann sveif í loftinu hærra og
hærra, unz hann var fluttur upp á borðið, enda brakaði
þá mjög í borðinu, vegna þyngslanna, sem á því hvíldu.
Síðan lyftist miðillinn aftur og sveif af borðinu niður í
sæti sitt. Báru konurnar það, að þær hefðu aldrei sleppt
höndum miðilsins, meðan á þessu stóð. Ein fundarkona
hafði orð á því, seint á fundinum, að verið væri að troða
samanvöðluðu pappírsblaði niður á barm sér milli brjóst-
anna. Þá hló Knud, talaði af vörum miðilsins og sagði, að
þetta væri bréf, sem hann hefði verið að skrifa séra Jóm