Morgunn - 01.06.1973, Síða 70

68
MORGUNN
Hann tók þegar að rannsaka skýrslur, sem Blackbum læknir
og aðrir höfðu safnað eftir fundi hjá Cayce, og rannsakaði per-
sónulega marga þeirra siúklinga, sem þar voru nefndir og
hægt var að ná til í nágrenninu. Safnaði hann að sér feikna-
miklum sönnunargögnum txm lækningamar með þessum
hætti, og á þvi byggði hann svo skýrslu, sem hann sendi Am-
erísku klínik-rannsóknastofnuninni síðla sumars árið 1910,
sem aftur leiddi til greinar þeirrar í New York Times, sem
minnzt var á í upphafi þessa máls.
Fréttamenn frá fjölda borga víðsvegar um Bandaríkin tóku nú
að streyma til Edgars og nauðuðu á honum, að segja sögur frá
þessum frægu lækningum. En jafnframt komu stundum vís-
indamenn eins og dr. Hugo Munsterberg frá Harvardháskóla,
til þess að hæðast og skopast að þessu öllu saman, en það voru
hógværari menn, sem héldu aftur heim, fullir undranar.
Um tíma vann Edgar nú með nokkra vini sína í Hopkinsville
að samstarfsmöimum, og hélt fundi tvisvar á dag fyrir þau
hundrað manna, sem báðu um hjálp. Varð hann nú að taka
nokkra greiðslu fyrir hjálp sína, því honum var nú ekki lengur
fært að vinna fyrir sér með öðrum störfum, sökum anna við
þetta. En ekki hafa það verið nein ósköp, því hann gat rétt lifað
af þvi sómasamlegu lífi. Hann var boðinn til Chicago á vegum
Hearst blaðahringsins, en það hafði ekki annað í för með sér
en nýtt umtal um hæfileika hans.
Cayce fór nú að verða ljóst, að ef hann ætti að geta komið
þeim sem til hans leituðu að fullu gagni, þyrfti að koma upp
varanlegn lækningamiðstöð og safni fyrir skýrslur um starf
hans. Eða með öðrum orðum, hann þurfti sjúkrahús.
Meðal þeirra þúsunda, sem komust til heilsu fyrir hjálp
Cayces var maður að nafni Madison B. Wyrick, sem var for-
stjóri fynr verksmiðju. Hann hafði þjáðst af sykursýki. Ann-
ar maður, sem lækningu hlaut hjá Edgari var Morton Blumen-
thal, kaupsýslumaður í New York. Hafði hann verið með
króniska ígerð í eyranu, en hlotið fullan bata.
Þessir menn og ýmsir aðrir hinna mörgu, sem leitað höfðu til
Cayces og fengið hjálp, hvöttu hann mjög eindregið til þess að