Morgunn - 01.06.1976, Síða 7

SVO SEM MAÐURINN SAIR . . .
5
sér í nyt þá þeklringaruppsprettu sem lestrar Cayces eru til ]iess að
öðlast fagra lífsstefnu og taka styrkum höndum um stjórnvöl eigin
lifs, sjálfum sér og öðrum til aukinnar gæfu.
Æ.R.K.
HINN STÓRKOSTLEGI MÖGULEIKI
Menn fæðast; þeir þjást; þeir deyja. f sögu sem Antole
France sagði, dró vitringur saman alla sögu mannkynsins í
þessum sex orðum.
En það er til önnur saga, eldri og miklu táknrænni, sem
sögð liefur verið um þjáningar manna. Það er þjóðsagan um
unga prinsinn Siddhartlia, sem síðar var kunnur sem Buddha,
hinn upplýsti. Faðir Siddhartha var Hindúi, auðugur fursti,
sem hafði tekið þá ákvörðun, að sonur hans skyldi vera vernd-
aður frá að vita um illskuna í heiminum. Prinsinn ólst því
upp til æskuþroska í þægilegri einangrun og var honum valin
sem ektamaki fögur prinsessa, án þess að hann hefði nokkru
sinni stigið fæti út fyrir hallarveggina. Hinn ungi Siddhartha
var Ijómandi hamingjusamur í hjónabandinu, ekki síst eftir
að þeim hafði fæðst fyrsta barnið, en hann var einnig forvit-
inn um lífið í heiminum utan hallarveggjanna. Og eitt sinn
tókst lionum að komast framhjá hallarvörðunum og fara í
fyrstu ferð sína gegn um iðandi borgina.
Á þessari örlagaríku rannsóknarferð um borgarstrætin var
einkum þrennt af því sem hann sá, er hafði djúp áhrif á hann:
gamall maður, veikur maður og látinn maður. Hinum unga,
viðkvæma prínsi var mjög brugðið og spurði hann þjóninn,
sem hann hafði tekið með sér, hvernig stæði á svo hörmulegri
eymd. Þegar honum var sagt, að þetta þrennt væri engan
veginn óalgengt, slíkt væri hlutskipti allra manna, þá snart
þetta prinsinn svo djúpt, að hann gat ekki hugsað sér að hverfa
aftur til lífs í auði og unaði. Hann afsalaði sér öllum verald-
legum eignum sinum og setti sér það markmið að öðlast visku,
svo hann gæti lært að frelsa menn frá þjáningum þeim sem