Barnablaðið - 01.12.1992, Blaðsíða 6

6 BARNABLAÐIÐ
Enginn pakki
til Nonna!
Þegar ég var strákur var fjöl-
skylda mín mjög fátæk. Viö syst-
kinin vorum mörg og mamma
okkar baröist við aö fæöa og
klæöa þennan stóra barnahóp.
Á meöan vinir mínirfengu járn-
brautalestir, fjarstýrða bíla, skíöi,
haröa pakka, fengum við syst-
kinin mjúka pakka. í þeim voru
vettlingar, sokkar eöa eitthvaö
heimasaumað og prjónaö. Viö
áttum eiginlega engin leikföng,
viö vorum svo fátæk.
Á hverjum jólum kom afi okkar
meö pappakassa, fullan af jóla-
mat og frænka mín kom stundum
meö peninga til mömmu.
Afi og amma áttu heima í sveit.
Afi lagði á sig langt ferðalag til
þess aö koma jólamatnum og
jólagjöfunum til okkar.
Ein jólin voru þó frábrugöin ,
öllum þeim jólum sem ég man ^
eftir. Á Þorláksmessu þegar
mamma var aö tína litlu jólapakk-'
ana upp úr pappakassanum, sá
ég engan pakka til mín. Amma
haföi hreinlega gleymt aö setja
minn pakka ofan í kassann. Ég
varð mjög dapur. Þaö voru engin
jól án jólagjafar. Systkinum
mínum þótti leiöinlegt aö ég
skyldi ekki fá neina jólagjöf. Sum
grétu meira aö segja. Eg settist
undir tröppurnar. Hvernig gat
amma gleymt mér? Amma mín
sem var svo góö!
Ég grét beiskum tárum. Mamma
kom til mín og reyndi aö hugga
mig. Hún sagöi að amma heföi
örugglegaekkigleymtmér. Þakk-
inn hlyti aö hafa orðið eftir og ég
fengi hann örugglega næst þegar
afi kæmi í bæinn.
Eins og alltaf þegar eitthvaö
bjátaði á, báöum viö mamma
saman. Þaö geröum við þarna
þar sem viö sátum undir tröpp-
unum. Góöi Guö, hvíslaði
mamma, Nonni er svo leiður yfir
því aö hann fær enga jólagjöf.
Viltu hjálpa honum, amen.
Allt í einu var bariö aö dyrum.
Mamma stóö upp og fór til dyra.
Fyrir utan stóö Halli, besti vinur
minn.
- Er Nonni heima? spuröi hann.
Mamma bauð Halla inn. Éq
silaðist undan tröppunum. Þarna
stóö Halli í forstofunni, þakinn
snjó, rjóöur og glaölegur og hann
hélt á bláum skrautlegum pakka.
- Mig langaði til aö gefa þér
jólagjöf, sagði hann glaölega.
Ég varö orðlaus af undrun. Halli
rétti mér pakkann.
Þakkinn var harður!
Systkini mín voru nú öll komin
inn í forstofu. Nú voru þau ekki
leið lengur. Ég fann hvernig
hjartað hoppaöi innan í mér.
Mamma var líka glöö. Hún faðm-
aöi Halla að sér og bauð honum
inn í eldhús. Þar fékk hann heitt
kakó og jólasmákökur. Honum
fannst gaman aö hafa glatt besta
vinsinn. Texti: EJ
Teikn.: EJ