19. júní - 19.06.1960, Blaðsíða 37

Giillsmlður.
— Hvers vegna fara stúlkur í iðnnám? spyr ég
Dóru G. Jónsdóttur.
Fólk velur sér gjarnan atvinnu, sem samrýmist
hugðarefnum einstaklingsins. Meðan fólk er ungt,
hefur það oftast tíma og tækifæri til að læra og
getur þá valið það, sem bezt hentar. Með því að
ljúka prófi skapast öryggi. Sú, sem hefur valið
sér starfsgrein og lokið námi, hefur þar með öðl-
azt meira atvinnuöryggi. Þó að hún hætti vinnu
um lengri eða skemmri tíma, liefur hún alltaf
sömu möguleika á að byrja aftur, þar sem frá
var horfið. Aðrar, sem ekki hafa lært neitt sér-
stakt starf né lokið prófi, sem veitir réttindi, geta
orðið að taka að sér vinnu, sem þær hafa e. t. v.
ekki áhuga fyrir og veitir ekki eins mikla ánægju
í starfi.
— Hvað tekur gullsmíðanám langan tíma?
Það er eins langt og við flestar aðrar iðngreinar
eða 4 ár.
— Þótti þér þetta erfitt nám?
Ég álít þetta ekki mjög erfitt fyrir þá, sem á
annað horð hafa ánægju af handavinnu og föndri.
Gullsmíðanám er fjölbreyttara hér en í flestum
öðrum löndum.
— Hvemig má það vera?
Jú, þessu fagi er skipt í margar greinar annars
staðar. Til dæmis er gullsmíði sérnám og silfur-
smíði annað. Leturgröftur er sérgrein, en hér á
landi er algengt, að gullsmiðir læri það líka.
„Drifsmíði“ (cisilering) er annars staðar sérnám,
en hér kennd jöfnum höndum annarri silfursmíði.
— Telur þú ekki, að gullsmiði sé mjög heppi-
leg kvennavinna?
Jú, því að öll gull- og silfursmiði er ennþá að
heita má unnin á smáverkstæðum. Þetta gerir
starfið fjölbreyttara en erlendis, þar sem það við-
ast er orðin verksmiðjuvinna og flest gjört með
vélum. Einstaklingurinn vinnur aðeins lítinn hluta
verksins og oftast sama verkið eða handtakið aft-
ur og aftur.
Verkstæðisvinnu er auðvelt að samrýma hús-
móðurstörfum, sem hver kona verður að taka að
sér einhvern tima ævinnar.
— Hvernig eru Launakjör iðnnemans? Getur
hann lifað af nemakaupinu?
t>að er eins og í öðrum iðngreinum, neminn fær
hluta af sveinskaupinu. Kaupgreiðslan vex eftir
því, sem lengra líður á námstímann. Flestir nem-
ar byrja ungir og fá stuðning frá foreldrum, á
meðan á námi stendur.
— Vilt þú hvetja stúlkur til þess að leggja
þessa atvinnugrein fyrir sig?
Já, helzt vildi ég það, þótt iðngreinin sé nú svo
ásetin, að nær ómögulegt er að komast að hjá
meistara.
Það ætti að vera ósk sem flestra stúlkna: að ná
settu marki. Fyrst er að velja starfsgrein, sem
hentar, síðan að öðlast réttindi.
P. J.
Loftskeytamaður.
Árið 1946 tóku tvær stúlkur í fyrsta sinn próf
frá Loftskeytaskóla Islands. Það voru þær Auður
Proppé og Elísabet Guðmundsdóttir.
19. JÚNl
35