19. júní


19. júní - 19.06.1964, Síða 23

19. júní - 19.06.1964, Síða 23
ast sagt hálfslæm. Þrír eru setztir við borðið með alvarlegan eftirvæntingarsvip, þrír sitja á eldhús- bekknum og þrír liggja á gólfinu, en þrír eru svona til og frá. Adda Gú, hnyðra á öðru ári, með spé- koppa og blá augu, hefur sótt púða og látið undir höfuðið. Svo stingur hún upp í sig snuði og flettir upp í nýkomnum Frey. Hún lítur á mig með mikl- um alvörusvip. Þegar ég stíg yfir hana, þar sem hún liggur á gólfinu. „Öfa,“ segir hún. Já, víst þyk- ir öllum slæmt að hafa ekki svefnfrið. Ég hef aldrei kynnzt svo ungri manneskju jafnfullri af „húm- ör“ og glettni og fáránlegustu uppátækjum. Og inni gengur allt sinn vanagang, það er eld- að, lagt á borð, þvegið upp, lagt á borð aftur og enn þvegið upp. Og þó sést aldrei, að neitt hafi verið gert. Þannig hefur það alltaf verið með hús- móðurstörfin, þau sjást helzt ekki, fyrr en þau eru ekki unnin. Degi hallar og fjóstími kallar að. Ég ætla að taka kvöldmjaltir, svo hitt fólkið geti haldið áfram að flytja inn heyið. Kúasmalinn hottar og og æpir, en kýrnar taka lífinu með heimspekilegri ró og „hirða ekki um neitt, sem að kúasmalann varðar“. Hvað oft sem þær koma inn í fjósið, þurfa þær að þefa af öllu og athuga hvern hlut. En á endanum eru þær þó allar komnar inn í fjósið, 34 að tölu. Það tekur rúman hálfan annan klukkutima að mjólka, og þá tínast þær út úr fjósinu aftur ein og ein.------ öllum kvöldverkum er lokið, ég tylli mér á einn eldhúskollinn og renni augum yfir blöðin. Rjúk- andi kaffibolli stendur á borðinu hjá mér og ég dreypi öðru hverju á honum. Þá kallar dóttir mín í útidyrum: „Ertu ekki með í reiðtúr í kvöld? Hrossin eru komin heim.“ And- artak heyja æska og elli einvígi, en í þetta sinn sigrar æskan; ég klæði mig í snatri og hleyp út. Fyrir dyrum standa 1 eiðskjótamir tygjaðir. Funi minn heilsar mér með lágu kumri, og mér hlýnar um hjartað, þar er traustur og góður vinur, sem ekki bregzt. Hann hefur marga gæðingskosti, en hann hefur lika slæma galla, en þeir fyrirgefast, jiegar kostirnir eru lagðir fram. Og í kvöld er upp á honum betri flöturinn, hann veður áfram á svo hröðum töltgangi, að hin hrossin verða að stökkva til að fylgja honum. „Sá drekkur hvem gleðinnar dropa í gmnn, sem dansar á fákspori yfir gmnd“, segir Einar Benediktsson í sínu ódauðlega lista- kvæði: „Fákar“. Og þar er hvergi ofmælt. Þreyta og bakverkur svífa út í veður og vind. Mér finnst ég hreint ekki vera meira en 18 ára. Og ekkert er til nema augnablikið og eilífðin fram undan. Við beygjum út af þjóðveginum, því okkur Funa leið- ast alfaravegir. Reiðgötur glymja og steinar fljúga 19. JtJNl 21

x

19. júní

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: 19. júní
https://timarit.is/publication/671

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.