Sólskin - 01.07.1937, Blaðsíða 50

legast af öllu. Ósköp er leiðinlegt, að allur
skógur hér skuli vera horfinn.
Teitur: Hvaða tré ætli hafi verið hér?
Finna: Birkiskógur hefir það verið. Alveg eins
og nú á tímum, þar sem skógar eru hér á
landi. Reynitré hafa þó hér og hvar staðið á
milli bjarka, og víðir hefir verið algengur.
Skógurinn hefir skýlt öllum lægri gróðri, svo
að hann hefir þá verið þroskameiri en nú.
Ása: Hvernig eyddust skógarnir?
Finna: Menn voru ekki nógu vitrir til þess að
vernda þá. Þeir ruddu skógunum hlífðarlaust
burtu, þar sem gera skyldi tún og engi, hjuggu
þá til húsagerðar og annara smíða, brenndu þá
til kola í stórum gryfjum. Hlutust þá stund-
um af skógareldar, því oft var óvarlega farið.
Búfé sínu beittu þeir í þá, bæði sumar og
vetur. Skógarnir eyddust þannig með öllu á
stórum svæðum.
Ása: Ósköp áttu litlu blómin bágt, sem uxu í
skóginum. Þau höfðu þá ekkert skjól í vond-
um veðrum.
Finna: Gróðurinn, er óx í skjóli skógarins,
varð minni og veikbyggðari. Stormar og ill-
viðri hröktu hann og hrjáðu, feyktu moldinni
burt frá rótum litlu jurtanna, og síðast fuku
þær sjálfar. Gróðurlausir blettir mynduðust
48