Sólskin - 01.07.1947, Blaðsíða 65
mjálmaði, henni leið ekki sérlega vel undir
hendinni á Bubb.
Allt í einu heyrir Bubbur, að kallað er á
hann. Það er amma hans heldur en ekki höst
í máli. Svo leggur hún af stað inn túnið. Bubb-
ur tekur viðbragð og ætlar að vera fljótur að
skríða undir vírinn, en óhræsis gaddarnir á
vírnum festust í blússunni hans, svo að hann
var fastur. Kisa greyið slapp og hljóp heim,
hún var frelsinu fegin. Að lokum kom amma
og losaði Bubb af vírnum. Þá var hann farinn
að skæla, bæði yfir því að ferðin mistókst og
svo var það ekkert notalegt að liggja þarna á
maganum fastur undir vírnum. — Daginn eft-
ir fékk Bubbur að fara heim með kisu, en þá
fór hann ekki einn, heldur fylgdi afi hans hon-
um.
Bubbur átti engin leiksystkini, en hann var
jafn ánægður fyrir því. Kisa, Snati gamli og
alilambið bættu honum það nokkurn veginn
upp. Bubbur hafði þau oftast með sér, þegar
hann var að leika sér úti. Honum þótti vænt
um þessa leikfélaga sína. Það kom stundum
fyrir, að það slettist upp á vinskapinn milli
þeirra, einkum þó milli hans og Snata, því að
63